Πανελλήνιες 2019: H διδακτέα-εξεταστέα ύλη Γ΄ τάξης Ημερήσιων και Δ΄ τάξης Εσπερινών ΕΠΑ.Λ.
Πανελλήνιες 2018: Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης η διδακτέα -εξεταστέα ύλη των Πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων της Γ ́ τάξης Ημερήσιων και Δ ́ τάξης Εσπερινών ΕΠΑ.Λ. για το σχολικό έτος 2018-2019.
- Την σελίδα ενημέρωσης για τις Πανελλήνιες 2019 μπορείτε να την δείτε εδώ.
Ι. ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- Νέα Ελληνικά
- Μαθηματικά (Άλγεβρα)
ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΔΙΔΑΚΤΕΑ-ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
Στη διδακτέα - εξεταστέα ύλη του μαθήματος «Νέα Ελληνικά» της Γ΄ τάξης Ημερησίου ΕΠΑ.Λ. περιλαμβάνεται η ύλη των παρακάτω σχολικών εγχειριδίων:
1. ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Γ΄ τάξη ΕΠΑ.Λ. των Κ. Αγγελάκου, Χρ. Δελή, Ζ. Κατσιαμπούρα, Πολ. Μπίστα.
2. ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Β΄ τάξη ΕΠΑ.Λ. των Κ. Αγγελάκου, Χρ. Δελή, Ελ. Κατσαρού, Κων. Κωνσταντινίδη, Δ. Μπαλιάμη – Στεφανάκου.
3. ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Α΄ τάξη ΕΠΑ.Λ. των Κ. Αγγελάκου, Χ.
Αργυροπούλου, Α. Καραβέλα, Μ. Ραυτοπούλου
Στόχος της αξιολόγησης του/της μαθητή/τριας στο πλαίσιο του μαθήματος «Νέα Ελληνικά» είναι γενικότερα η συνολική αποτίμηση των αναγνωστικών και επικοινωνιακών εν γένει γλωσσικών του/της δεξιοτήτων.
Συγκεκριμένα:
ΔΙΑΒΑΖΩ / ΚΑΤΑΝΟΩ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ
Ο/Η μαθητής/τρια απαντά γραπτά σε ερωτήσεις ποικίλων τύπων (ανοικτού, κλειστού τύπου, πολλαπλών επιλογών, αντιστοίχισης κ.λπ.) που αφορούν: α) σε ένα κείμενο μη λογοτεχνικό (δημοσιογραφικό ή πληροφοριακό ή επιστημονικό άρθρο, συνέντευξη, κριτική, ομιλία, επιστολή, επιφυλλίδα, δοκίμιο) και β) σε ένα κείμενο λογοτεχνικό (ποίημα, διήγημα, μυθιστόρημα, θεατρικό κείμενο).
Τα κείμενα που δίνονται στους μαθητές/τριες προς κατανόηση και αυτά που καλούνται οι μαθητές/τριες να παραγάγουν αναφέρονται σε θέματα που είναι κοντά στα ενδιαφέροντα και τις ικανότητές τους και υποστηρίζονται από τα σχολικά εγχειρίδια. Τέτοια θέματα είναι οι σχέσεις του ανθρώπου με το κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον, τρόποι επικοινωνίας, ανθρωπιστικές αξίες και ανθρώπινα δικαιώματα, προβλήματα της σύγχρονης ζωής, ζητήματα κοινωνικοποίησης των νέων, παιδείας, επιστήμης και τεχνολογίας.
1. ΜΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
1.1 Όσον αφορά στο περιεχόμενο ενός μη λογοτεχνικού κειμένου, επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να είναι σε θέση να κατανοεί το περιεχόμενο του κειμένου, και συγκεκριμένα να εντοπίζει σε ένα κείμενο (δοκίμιο/άρθρο/ επιφυλλίδα κ.ά.):
- το θέμα
- τη θέση του συγγραφέα/βασικό μήνυμα του κειμένου
- τις τεχνικές πειθούς που χρησιμοποιεί για να τεκμηριώσει την άποψή του
- βασικές πληροφορίες (π.χ. αιτίες, επιπτώσεις, προτάσεις του για την αντιμετώπιση προβλήματος κ.ά.).
Πιο συγκεκριμένα:
Ως προς τη θέση του συγγραφέα / το βασικό μήνυμα του κειμένου αναμένεται να τα συσχετίζει με τις περιστάσεις επικοινωνίας και τον σκοπό για τον οποίο γράφτηκε το κείμενο.
Ως προς τις τεχνικές πειθούς επιδιώκεται να διακρίνει:
- τους τρόπους πειθούς: επίκληση στη λογική, επίκληση στο συναίσθημα (του δέκτη), επίκληση στο ήθος (του πομπού), επίκληση στην αυθεντία, επίθεση στο ήθος του αντιπάλου.
- τα μέσα πειθούς (επιχειρήματα και τεκμήρια κ.ά.)
• να αναγνωρίζει τους τρόπους και τα μέσα πειθούς:
- στη διαφήμιση
- στον πολιτικό λόγο
- στον επιστημονικό λόγο
• να συσχετίζει τους τρόπους και τα μέσα πειθούς με το κειμενικό είδος, τις περιστάσεις επικοινωνίας και τον σκοπό, για τον οποίο γράφτηκε το κείμενο, και να αξιολογεί την επικοινωνιακή αποτελεσματικότητά τους
• να διατυπώνει την κρίση του/να αμφισβητεί την αλήθεια, την εγκυρότητα και την ορθότητα ενός επιχειρήματος
• να διατυπώνει την κρίση του/να αμφισβητεί την αξιοπιστία των τεκμηρίων ως προς την επάρκεια, την καταλληλότητα και την εγκυρότητά τους
• να διακρίνει την πειθώ από την προπαγάνδα.
1.2 Όσον αφορά στην οργάνωση / δομή ενός κειμένου επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να είναι σε θέση:
- να εντοπίζει τα βασικά μέρη (πρόλογο, κύριο μέρος, επίλογο) ενός κειμένου
- να αναγνωρίζει τα μέσα με τα οποία επιτυγχάνεται η συνεκτικότητα και η συνοχή ενός κειμένου (διαρθρωτικές λέξεις, φράσεις κ.ά.)
- να επισημαίνει τους τρόπους με τους οποίους οργανώνονται οι παράγραφοι π.χ. με αιτιολόγηση, με σύγκριση και αντίθεση, με ορισμό, με διαίρεση, με παράδειγμα κ.ά.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Να μη χρησιμοποιείται ο όρος συλλογιστική πορεία για την οργάνωση παραγράφου ή κειμένου, ώστε νη μη συγχέεται ο όρος με τη συλλογιστική πορείαενός συλλογισμού.
1.3 Όσον αφορά στη γλώσσα ενός κειμένου (λεξιλόγιο, στίξη, μορφοσυντακτικά φαινόμενα, γλωσσικές ποικιλίες, λειτουργίες της γλώσσας, ύφος κ.ά.) επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να είναι σε θέση με βάση το επικοινωνιακό πλαίσιο:
• να εντοπίζει, να αιτιολογεί και να συσχετίζει με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα τις γλωσσικές επιλογές του πομπού οι οποίες αφορούν στη χρήση:
- ενεργητικής ή παθητικής φωνής
- συγκεκριμένου ρηματικού τύπου (προσώπου/χρόνου/έγκλισης)
- μακροπερίοδου ή μη λόγου
- παρατακτικού ή υποτακτικού λόγου
- αναφορικής ή ποιητικής λειτουργίας της γλώσσας
- των σημείων της στίξης
- λόγιων ή λαϊκών λέξεων, ειδικού λεξιλογίου, όρων κ.ά.
• να ερμηνεύει λέξεις
• να μετασχηματίζει λέξεις ή φράσεις ή μέρη του κειμένου αλλάζοντας τη σύνταξη (π.χ. ενεργητική- παθητική, παρατακτική-υποτακτική σύνδεση προτάσεων), το λεξιλόγιο (συνώνυμα, αντώνυμα, παράγωγα, σύνθετα), τα σημεία στίξης, σύμφωνα με συγκεκριμένες περιστάσεις επικοινωνίας και να σχολιάζει το επικοινωνιακό αποτέλεσμα
• να χαρακτηρίζει το ύφος του κειμένου, λαμβάνοντας υπόψη την επικοινωνιακή περίσταση (σκοπό, δέκτη, είδος λόγου κ.ά.).
1.4 Ο/Η μαθητής/τρια -με βάση το συγκεκριμένο (μη λογοτεχνικό) κείμενο- παράγει δύο γραπτά κείμενα. Συγκεκριμένα, επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να είναι σε θέση να παράγει:
α) ένα κείμενο με το οποίο θα αποδίδει περιληπτικά το νόημα του κειμένου που του δίνεται, εν μέρει ή στο σύνολό του, λαμβάνοντας υπόψη συγκεκριμένο επικοινωνιακό πλαίσιο και
β) ένα δικό του κείμενο, ενταγμένο σε επικοινωνιακό πλαίσιο σε συνάρτηση με το κείμενο αναφοράς, στο οποίο κρίνει ή σχολιάζει σημεία του κειμένου, ανασκευάζει θέσεις του συγγραφέα ή αναπτύσσει τεκμηριωμένα προσωπικές απόψεις.
Στο κείμενο επιχειρηματολογίας αναμένεται να λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά του ζητούμενου κειμενικού είδους (δημόσια ομιλία, επιστολή, άρθρο) και το επικοινωνιακό πλαίσιο, ώστε να προσαρμόζει κατάλληλα τη δομή και το ύφος του κειμένου του.
Ειδικότερα:
- ως προς το περιεχόμενο του μαθητικού κειμένου αναμένονται συνάφεια των εκτιθέμενων σκέψεων με τα ζητούμενα του θέματος, επαρκής τεκμηρίωση με την παράθεση κατάλληλων επιχειρημάτων, πλούτος και πρωτοτυπία ιδεών
- ως προς την έκφραση / μορφή του μαθητικού κειμένου αναμένονται σαφήνεια και ακρίβεια στη διατύπωση των σκέψεων, επιλογή της κατάλληλης γλωσσικής ποικιλίας ανάλογα με το είδος του κειμένου και τις περιστάσεις επικοινωνίας, λεξιλογικός πλούτος, τήρηση των μορφοσυντακτικών κανόνων, ορθογραφία και σωστή χρήση των σημείων στίξης κ.ά.
- ως προς τη δομή / διάρθρωση του μαθητικού κειμένου αναμένονται λογική αλληλουχία στα νοήματα, ομαλή σύνδεση των προτάσεων, των παραγράφων και ευρύτερων μερών του κειμένου, ένταξη του κειμένου στο ζητούμενο επικοινωνιακό πλαίσιο και κειμενικό είδος.
2. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
2.1 Όσον αφορά στο περιεχόμενο ενός λογοτεχνικού κειμένου, επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να κατανοεί το περιεχόμενο του κειμένου, και συγκεκριμένα:
- να αντιλαμβάνεται το θέμα, τον στόχο και την οπτική γωνία από την οποία προσεγγίζει το θέμα του
- να διακρίνει στοιχεία της αφηγηματικής πλοκής του κειμένου (όπως πρόσωπα, χώρο, χρόνο, κοινωνικό πλαίσιο δράσης των προσώπων, τα γεγονότα/αίτια που κατευθύνουν τη δράση των αφηγηματικών ηρώων κ.ά.)
- να αναλύει χαρακτήρες με βάση τα δεδομένα του κειμένου
- να επισημαίνει τα σύμβολα, τις φωνές, τις σιωπές σε ένα ποιητικό ή θεατρικό κείμενο και να παρουσιάζει με δικά του/της λόγια το νόημα που τους δίνει
- να αξιοποιεί δεδομένα και πληροφορίες που δίνονται για την αναγνώριση των αξιών που προβάλλει το κείμενο.
2.2. Όσον αφορά στη δομή και τη γλώσσα του κειμένου επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να είναι σε θέση να αναγνωρίζει τη διάκριση ανάμεσα στο «τι λέει το κείμενο» και στο «πώς το λέει» και να τα συσχετίζει, ώστε να καταλήγει στη γραπτή απόδοση του δικού του εμπεριστατωμένου νοήματος για το κείμενο.
Πιο συγκεκριμένα
- να αναγνωρίζει τα βασικά σημεία οργάνωσης της αφηγηματικής πλοκής ή της ποιητικής γραφής
- να εντοπίζει μέσα στο κείμενο συγκεκριμένους δείκτες που δίνονται (αφηγηματικούς τρόπους, αφηγηματικές τεχνικές, τον ρόλο του αφηγητή, τον χρόνο της αφήγησης, τα ρηματικά πρόσωπα κ.ά.) και να ερμηνεύει τη λειτουργία τους στο κείμενο
- να αναγνωρίζει τα εκφραστικά μέσα – σχήματα λόγου, συμβολισμούς, εικόνες κ.ά. και τη λειτουργία τους στο κείμενο.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Στόχος της παραπάνω δραστηριότητας είναι οι μαθητές/τριες να αναγνωρίζουν τη λειτουργία των αφηγηματικών τεχνικών και των εκφραστικών μέσων ως προς το νόημα και τον επικοινωνιακό στόχο του κειμένου και όχι να ανακαλούν όρους της Θεωρίας της Λογοτεχνίας.
2.3 Ο/Η μαθητής/τρια -με βάση το συγκεκριμένο (λογοτεχνικό κείμενο)- παράγει ένα σύντομο γραπτό κείμενο αναγνωστικής ανταπόκρισης (100-150 λέξεις) μετο οποίο εκφράζει την κρίση του/της για ιδέες, αξίες, στάσεις, συμπεριφορές που αναδεικνύονται στο κείμενο, με βάση είτε τα κειμενικά συμφραζόμενα είτε τα ιστορικά και ιδεολογικά συμφραζόμενα της εποχής παραγωγής του έργου (εφόσον δίνονται σχετικές πληροφορίες στο εισαγωγικό σημείωμα). Εντάσσει τον προβληματισμό του κειμένου στη σύγχρονη πραγματικότητα και συσχετίζει απόψεις που αναδεικνύονται στο κείμενο με προσωπικές εμπειρίες, βιώματα, συναισθήματα. Στο κείμενο αναγνωστικής ανταπόκρισης αναμένεται να έχει κατανοήσει το λογοτεχνικό κείμενο και να εκφράζει με τρόπο τεκμηριωμένο τη γνώμη του/της ως προς τα ζητούμενα της δραστηριότητας.
Πιο συγκεκριμένα
- ως προς το περιεχόμενο του μαθητικού κειμένουαναμένονται συνάφεια των εκτιθέμενων σκέψεων με τα ζητούμενα του θέματος, επαρκής τεκμηρίωση με την παράθεση κατάλληλων σημείων από το λογοτεχνικό κείμενο αναφοράς, πλούτος και πρωτοτυπία ιδεών.
- ως προς την έκφραση / μορφή του μαθητικού κειμένου αναμένονται σαφήνεια και ακρίβεια στη διατύπωσητων σκέψεων, τήρηση των μορφοσυντακτικών κανόνων, ορθογραφία και σωστή χρήση των σημείων στίξης κ.ά.
- ως προς τη δομή / διάρθρωση του μαθητικού κειμένου αναμένονται λογική αλληλουχία στα νοήματα και ομαλή σύνδεση των προτάσεων, των παραγράφων και ευρύτερων μερών του κειμένου».
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ (ΑΛΓΕΒΡΑ)
ΔΙΔΑΚΤΕΑ -ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
Από το βιβλίο «Μαθηματικά και Στοιχεία Στατιστικής» της Γ΄ τάξης Γενικού Λυκείου των Λ. Αδαμόπουλου, Χ.
Δαμιανού και Α. Σβέρκου:
Κεφάλαιο 1 Διαφορικός Λογισμός
Παρ. 1.1 Συναρτήσεις.
Παρ. 1.2 Η έννοια της παραγώγου.
Παρ. 1.3 Παράγωγος συνάρτησης
Παρ. 1.4 Εφαρμογές των Παραγώγων, χωρίς το κριτήριο
της 2ης παραγώγου.
Κεφάλαιο 2 Στατιστική
Παρ. 2.1 Βασικές έννοιες
Παρ. 2.2 Παρουσίαση Στατιστικών Δεδομένων, χωρίς
την υποπαράγραφο «Κλάσεις άνισου πλάτους».
Παρ. 2.3 Μέτρα Θέσης και Διασποράς, χωρίς τις υποπαραγράφους:
«Εκατοστημόρια», “Επικρατούσα τιμή”
και «Ενδοτεταρτημοριακό εύρος».
Παρατηρήσεις
Τα θεωρήματα, οι προτάσεις, οι αποδείξεις και οι
ασκήσεις που φέρουν αστερίσκο δε διδάσκονται και
δεν εξετάζονται.
Οι εφαρμογές και τα παραδείγματα των βιβλίων δεν
εξετάζονται ούτε ως θεωρία ούτε ως ασκήσεις, μπορούν,
όμως, να χρησιμοποιηθούν ως προτάσεις για τη λύση
ασκήσεων, ή την απόδειξη άλλων προτάσεων.
Δεν αποτελούν εξεταστέα-διδακτέα ύλη όσα θέματα
αναφέρονται στην εκθετική και λογαριθμική συνάρτηση.
Οι τύποι 2 και 4 των σελίδων 93 και 94 του βιβλίου
«Μαθηματικά και Στοιχεία Στατιστικής» θα δίνονται
στους μαθητές και μαθήτριες τόσο κατά τη διδασκαλία
όσο και κατά την εξέταση θεμάτων, των οποίων η αντιμετώπιση
απαιτεί τη χρήση τους.
ΙΙ. ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΤΟΜΕΑΣ ΓΕΩΠΟΝΙΑΣ, ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
Ειδικότητες:
1. ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΦΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
2. ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΖΩΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
3. ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΑΝΘΟΚΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ
ΤΟΠΙΟΥ
4. ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΚΑΙ ΠΟΤΩΝ
Εξεταζόμενα μαθήματα:
1. ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΓΕΩΡΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
2. ΑΡΧΕΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ
ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΓΕΩΡΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
ΔΙΔΑΚΤΕΑ - ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
ΒΙΒΛΙΟ: «ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΓΕΩΡΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ» (ΚΑΛΔΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΝΑΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΣΠΑΘΗΣ ΠΑΥΛΟΣ,
ΤΑΧΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΡ., ΤΣΙΜΠΟΥΚΑΣ ΚΩΝ., έκδοση
Διόφαντος).
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΟΙ ΓΕΩΡΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
1.1 ΟΡΙΣΜΟΣ, ΣΗΜΑΣΙΑ, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ
1.2 Ο ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ, ΟΙ ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ
ΤΥΠΟΙ ΓΕΩΡΓΙΚΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
1.3 ΤΑΞΙΝΟΜΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
1.4 ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
1.5 ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
1.6 ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΣΤΙΣ ΓΕΩΡΓΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
1.7 ΗΘΙΚΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ
ΤΩΝ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΓΙΑ ΓΕΩΡΓΙΚΕΣ
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
2.2 Η ΖΗΤΗΣΗ
2.2.1 Έννοια - Νόμος της ζήτησης.
2.2.2 Ελαστικότητα της ζήτησης.
2.2.3 Παράγοντες που επηρεάζουν τη ζήτηση αγροτικών
προϊόντων.
2.3 Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ
2.3.1 Έννοια − Νόμος της προσφοράς.
2.3.2 Παράγοντες που επηρεάζουν την προσφορά
αγροτικών προϊόντων.
2.4 Ο ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΙΜΩΝ
2.4.1 Ο σχηματισμός τιμών − τιμή ισορροπίας και μεταβολές
της.
2.5 ΜΟΡΦΕΣ ΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
2.5.1 Πλήρης (τέλειος) ανταγωνισμός.
2.5.2 Μονοπώλιο.
2.5.3 Μονοπωλιακός ανταγωνισμός.
2.5.4 Ολιγοπώλιο.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΘΕΣΜΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
3.1 ΝΟΜΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ
ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
3.1.3 Φορείς κοινωνικής οικονομίας
3.2 Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
4.1 ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
4.1.1 Εργασία.
4.1.2 κεφάλαιο.
4.1.3 Διευθυντική εργασία (ή Διεύθυνση) της επιχείρησης.
4.4 ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ
4.4.1 Έννοια − ορισμός.
4.4.2 Ταξινόμηση των παραγωγικών δαπανών.
4.4.2.1 Ταξινόμηση παραγωγικών δαπανών κατά βασικούς
συντελεστές παραγωγής.
4.4.2.2 Ταξινόμηση σταθερών/μεταβλητών παραγωγικών
δαπανών.
4.4.2.3 Ταξινόμηση καταβαλλόμενων/μη καταβαλλόμενων
παραγωγικών δαπανών.
4.5 ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ
4.6 ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ
− ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
6.1 ΑΡΧΕΣ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ − Η ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ
ΧΡΗΣΗ
6.2 ΤΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΚΑΙ
Η ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥΣ
6.2.1 Απογραφή περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης.
6.2.2 Αποτίμηση περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης.
6.3 ΜΕΘΟΔΟΙ ΓΕΩΡΓΙΚΗΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ − ΑΠΛΟΓΡΑΦΙΚΗ,
ΔΙΠΛΟΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΗ ΑΠΛΟΓΡΑΦΙΚΗ
6.4 ΤΑ ΛΟΓΙΣΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ
6.4.1 Το βιβλίο απογραφής.
6.4.2 Το ημερολόγιο.
6.4.3 Το καθολικό.
6.4.4 Το βιβλίο αποθήκης.
6.4.5 Το βιβλίο ταμείου.
6.5 Ο ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ
6.6 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΧΡΗΣΗΣ
Στην ύλη, η οποία θα εξεταστεί σε επίπεδο Πανελλαδικών
εξετάσεων, περιλαμβάνεται μόνον το θεωρητικό
τμήμα κάθε κεφαλαίου και όχι το εργαστηριακό.
ΑΡΧΕΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ
ΔΙΔΑΚΤΕΑ - ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
ΒΙΒΛΙΑ:
1. «ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ» (ΒΛΟΝΤΑΚΗΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΔΕ
2. «ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΤΡΟΦΗ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΖΩΩΝ» (ΖΕΡΒΑΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΥΛΟΣ, ΣΚΟΤΙΔΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ,
έκδοση Διόφαντος)
1. Στοιχεία Βιολογικής Γεωργίας (Βλοντάκης Γεώργιος,
Δεσύλλας Μάριος, Μπίστη Μαρία).
2ο ΜΕΡΟΣ: Η ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο: ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ
3.1 ΟΡΙΣΜΟΙ (η συγκεκριμένη ενότητα συμπεριλαμβάνεται
μόνο στη διδακτέα ύλη και δεν συμπεριλαμβάνεται
στην εξεταστέα)
3.2 ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
3.3 ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4ο: ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ
4.1 Ο ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΣΤΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ
4.1.1 Η σημασία του εδάφους
4.1.2 Η κατεργασία του εδάφους
4.1.2.1 Η δομή του εδάφους
4.1.2.2 Η διασφάλιση καλής δομής του εδάφους
4.1.3 «Εξυγίανση» του εδάφους
4.1.4 Η αντιμετώπιση των αγριόχορτων (ζιζανίων). (Η
εισαγωγή της υποενότητας και συγκεκριμένα από «Με
τον όρο ζιζάνιο … θεραπευτικές του ιδιότητες»)
4.1.4.3 Προληπτικά μέτρα αντιμετώπισης
4.1.4.4 Άμεσα μέτρα αντιμετώπισης
4.2 Η ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ (η εισαγωγή της
ενότητας και συγκεκριμένα από «Γονιμότητα … βιολογική
του δραστηριότητα»)
4.2.1 Οργανική ουσία
4.2.2 Η βιολογική δραστηριότητα του εδάφους
4.2.3 Τρόποι διατήρησης και βελτίωσης της γονιμότητας
του εδάφους
4.2.3.1 Αμειψισπορά (από την αρχή της υποενότητας
και συγκεκριμένα από «Με τον όρο αμειψισπορά ….της
επόμενης καλλιέργειας». Στην εξεταστέα ύλη δεν συμπεριλαμβάνονται
οι γενικοί κανόνες σχεδιασμού αμειψισποράς)
4.2.3.2 Χλωρή λίπανση (από την αρχή της υποενότητας
και συγκεκριμένα από «Με τον όρο αυτό … ή το φθινόπωρο».
Στην εξεταστέα ύλη δεν συμπεριλαμβάνεται η
βιολογική δέσμευση του αζώτου)
4.2.3.3 Κοπριά
4.2.3.4 Το κομπόστ (στην εξεταστέα ύλη δεν συμπεριλαμβάνεται
η Μέθοδος του Σκωληκοτροφείου και
συγκεκριμένα από «Μία παραλλαγή της μεθόδου …
έτοιμο κομπόστ»)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5ο: ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΕΧΘΡΩΝ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ
5.2 ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΒΟΛΩΝ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ
5.2.1 Τι συμβαίνει σε ένα τεχνητό οικοσύστημα
5.3 Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΖΩΝΤΑΝΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ
5.4 ΠΡΟΛΗΨΗ: ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ
5.4.1 Δημιουργία ποικιλομορφίας
5.4.2 Καλλιεργητικά μέτρα
5.4.3 Πολλαπλασιαστικό υλικό
5.5 ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
5.5.1 Μηχανικά μέσα
5.5.2 Φυσικά μέσα
5.5.3 Βιολογικά μέσα
5.5.4 Βιοτεχνολογικά μέσα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6ο: ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΜΟΝΟΕΤΩΝ
ΦΥΤΩΝ
6.3 ΚΗΠΕΥΤΙΚΑ (Η εισαγωγή της ενότητας: «Τα κηπευτικά
αποτελούν … και η εφαρμογή της αμειψισποράς»
6.3.1 Έδαφος και βελτίωσή του
6.3.2 Αμειψισπορά (μόνο η αρχή της υποενότητας και
συγκεκριμένα από «Μια καλά σχεδιασμένη αμειψισπορά…
και διαιώνισής τους».
6.3.4 Φυτοπροστασία (μόνο η αρχή της υποενότητας
και συγκεκριμένα από «Ο παραγωγός … δεν είναι ιδιαίτερα
δύσκολη η φυτοπροστασία των λαχανικών»).
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7ο: ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΠΟΛΥΕΤΩΝ
ΦΥΤΩΝ
7.1 ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΕΛΙΑΣ,
ΟΠΩΡΟΦΟΡΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΑΜΠΕΛΙΟΥ
7.2 ΕΛΙΑ (Από την αρχή της ενότητας και συγκεκριμένα
από «Η ελιά καταλαμβάνει … το ριζικό σύστημα των
δέντρων». Στην εξεταστέα ύλη δεν συμπεριλαμβάνονται:
Φυτοπροστασία, Ασθένειες και Εντομολογικοί εχθροί,
Μέτρα προστασίας, Οδηγίες και επισημάνσεις για το
κρέμασμα των δακοπαγίδων).
7.3 Αμπέλι (Από την αρχή της ενότητας και συγκεκριμένα
από «Εδαφοκλιματικές απαιτήσεις …. να εμφανιστούν
την επόμενη περίοδο». Στην εξεταστέα ύλη δεν συμπεριλαμβάνονται:
Ασθένειες αμπελιού και οι Εντομολογικοί
και Ζωικοί εχθροί).
3ο ΜΕΡΟΣ: ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8ο: ΜΕΤΑΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ
ΤΩΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ
8.1 ΣΥΛΛΟΓΗ– ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ– ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ( Η εισαγωγή
της ενότητας και συγκεκριμένα από «Γενική αρχή…
έως κάθε προϊόν»)
8.1.1 Ελιές-ελαιόλαδο
8.1.2 Ελιά βρώσιμη (επιτραπέζια)
8.1.3 Κρασί (από την εξεταστέα ύλη εξαιρείται η «Σημείωση»
στο τέλος της υποενότητας)
8.1.6 Γενικά για τα φρούτα
8.1.11 Αποθήκευση πατάτας
8.2 ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ
Στην ύλη, η οποία θα εξεταστεί σε επίπεδο Πανελλαδικών
εξετάσεων, περιλαμβάνεται μόνον το θεωρητικό
τμήμα κάθε κεφαλαίου και όχι το εργαστηριακό.
2. Βιολογική Εκτροφή Αγροτικών Ζώων (Ζέρβας Γεώργιος,
Δημητρίου Παύλος, Σκοτίδα Αικατερίνη)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο: ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΤΡΟΦΗ
1.2 ΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΚΤΡΟΦΗΣ
1.3 ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΚΤΡΟΦΗΣ
1.4 ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΤΙΚΗΣ
ΕΚΤΡΟΦΗΣ (συμπεριλαμβάνεται ο πίνακας 1.1)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ο: ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ
2.2 ΕΛΕΓΧΟΣ, ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ, ΣΗΜΑΝΣΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ
ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ
2.2.1 Έννοια, σκοποί ελέγχου και πιστοποίηση
2.2.3 Περίοδοι μετατροπής ζώων και εκτάσεων
2.2.4 Σήμανση
2.3 Διαδικασία μετατροπής μίας εκτροφής
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο: ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΤΡΟΦΗ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ
ΖΩΩΝ
3.1 ΓΕΝΕΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ (στην εξεταστέα ύλη περιλαμβάνεται
μόνο η εισαγωγή της ενότητας και συγκεκριμένα
από «Η επιλογή των ζώων … ή και αμιγώς εισαγόμενων).
3.4 ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΖΩΩΝ
3.4.1 Βιολογικές Ζωοτροφές
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5ο: ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ
ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ
5.1 ΑΓΟΡΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ
5.2 ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ
5.3 ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ
5.3.1 Πώληση στον τόπο παραγωγής (συμπεριλαμβάνεται
ο πίνακας 5.1)
5.3.2 Πώληση σε ανοιχτές αγορές (συμπεριλαμβάνεται
ο πίνακας 5.2)
5.3.3 Πώληση σε εξειδικευμένα καταστήματα (συμπεριλαμβάνεται
ο πίνακας 5.3)
5.3.4 Πώληση σε super market (συμπεριλαμβάνεται
ο πίνακας 5.4)
5.4 ΤΙΜΟΛΟΓΗΣΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ
5.5 ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ
5.6 ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΤΡΟΦΗ
Στην ύλη, η οποία θα εξεταστεί σε επίπεδο Πανελλαδικών
εξετάσεων, περιλαμβάνεται μόνον το θεωρητικό
τμήμα κάθε κεφαλαίου και όχι το εργαστηριακό
ΤΟΜΕΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Ειδικότητες:
1. Υπάλληλος Διοίκησης και Οικονομικών Υπηρεσιών
2. Υπάλληλος Αποθήκης και Συστημάτων Εφοδιασμού
3. Υπάλληλος Εμπορίας και Διαφήμισης
4. Υπάλληλος Τουριστικών Επιχειρήσεων
Εξεταζόμενα Μαθήματα:
1. ΑΡΧΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ
2. ΑΡΧΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΑΡΧΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ
ΔΙΔΑΚΤΕΑ - ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
Από το βιβλίο «Αρχές Οικονομικής Θεωρίας» της Γ’ τάξης
Γενικού Λυκείου (Θ. Λιανού, Α. Παπαβασιλείου και Α.
Χατζηανδρέου), έκδοσης Ι.Τ.Υ.Ε. Διόφαντος, οι ακόλουθες
ενότητες:
Κεφάλαιο 1: ΒΑΣΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ
1. Εισαγωγή
2. Η Οικονομία του Ροβινσώνα Κρούσου
3. Οι ανάγκες
4. Προϊόντα ή Οικονομικά Αγαθά
5. Η Αγορά
6. Κοινωνικοί Θεσμοί
7. Οι Παραγωγικές Δυνατότητες της Οικονομίας
8. Ο καταμερισμός των έργων
9. Το χρήμα
10. Το Οικονομικό κύκλωμα
11. Η αβεβαιότητα στην οικονομική ζωή
12. Οι πληροφορίες
Οι αντίστοιχες ερωτήσεις-ασκήσεις στο τέλος του Κεφαλαίου.
Κεφάλαιο 7: ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΪΟΝ
1. Διάκριση Μικροοικονομικής και Μακροοικονομικής
Θεωρίας
2. Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν
3. Η Έννοια της Προστιθέμενης Αξίας
4. Η επίδραση της μεταβολής των τιμών στο Ακαθάριστο
Εγχώριο προϊόν
9. Το κατά κεφαλήν πραγματικό Α.Ε.Π.
10. Το Α.Ε.Π. ως δείκτης οικονομικής ευημερίας και οι
αδυναμίες του Οι αντίστοιχες ερωτήσεις-ασκήσεις στο
τέλος του Κεφαλαίου.
Κεφάλαιο 8: ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
1. Τι είναι χρήμα
2. Λειτουργίες του χρήματος
3. Είδη χρήματος
4. Το Τραπεζικό Σύστημα
5. Η δημιουργία χρήματος από τις Εμπορικές Τράπεζες
7. Τοκισμός – Ανατοκισμός
Οι αντίστοιχες ερωτήσεις-ασκήσεις στο τέλος του Κεφαλαίου.
Κεφάλαιο 9: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΕΙΣ – ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ
-ΑΝΕΡΓΙΑ
1. Εισαγωγή
2. Οικονομικές διακυμάνσεις
3. Ο πληθωρισμός (εκτός από το υποκεφάλαιο που
αναφέρεται στις συνέπειες του πληθωρισμού και φέρει
τον υπότιτλο: «γ) Δανειστές και χρεώστες»)
4. Ανεργία
Οι αντίστοιχες ερωτήσεις-ασκήσεις στο τέλος του Κεφαλαίου.
Κεφάλαιο 10: ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
1. Εισαγωγή
2. Οι Οικονομικές Λειτουργίες του Κράτους
3. Τα Δημόσια Οικονομικά
4. Κρατικός Προϋπολογισμός
Οι αντίστοιχες ερωτήσεις στο τέλος του Κεφαλαίου.
ΑΡΧΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΔΙΔΑΚΤΕΑ - ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
ΒΙΒΛΙΟ: «Αρχές Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων»
(Μ. Βαξεβανίδου, Π. Ρεκλείτη, έκδοση ITYE Διόφαντος)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ
1.1. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ
1.1.1. Εισαγωγή
1.1.2. Μορφές Επιχειρήσεων
1.1.2.α. Ιδιοκτησιακό Καθεστώς
1.1.2.γ. Τομέας δραστηριότητας
1.1.2.δ. Το μέγεθος των Επιχειρήσεων
1.1.2.ε. Η Γεωγραφική Έκταση των Δραστηριοτήτων
1.2. ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ
1.2.1. Εισαγωγή
1.2.2. Η Παραγωγική Λειτουργία
1.2.3. Η Εμπορική Λειτουργία
1.2.4. Η Οικονομική Λειτουργία
1.3. Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
1.3.1. Εισαγωγή
1.3.2. Η Κοινωνική Ευθύνη των Επιχειρήσεων
1.3.3. Ο Κοινωνικός Ισολογισμός
1.4. ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ
1.4.1. Εισαγωγή
1.4.2. Κατηγορίες του Εξωτερικού Περιβάλλοντος
1.5. ΟΙ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ
1.5.1. Εισαγωγή
1.5.2. Η Αποτελεσματικότητα
1.5.3. Η Αποδοτικότητα
1.5.4. Η Παραγωγικότητα
1.5.5. Η Ανταγωνιστικότητα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
2.2. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
2.2.1. Εισαγωγή
2.3. ΟΙ ΓΝΩΣΕΙΣ, ΟΙ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ
2.3.1. Γνώσεις
2.3.2. Ικανότητες
2.3.3. Χαρακτηριστικά προσωπικότητας
2.4. ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗ (MANAGEMENT)
2.4.1. Εισαγωγή
2.4.2. Ιστορική εξέλιξη του management
2.4.3. Οι λειτουργίες της Οργάνωσης και Διοίκησης
2.5. ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ (MARKETING)
2.5.1. Εισαγωγή
2.5.2. Έννοια και περιεχόμενο του Marketing (εκτός
των παραγράφων 2.5.3.α, 2.5.3.β, 2.5.3.γ, 2.5.3.δ)
2.5.3. Το μίγμα marketing (marketing – mix)
2.6. ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΩΛΗΣΕΩΝ
2.6.1. Εισαγωγή – Βασικές έννοιες
2.7. ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
2.7.1. Εισαγωγή – Βασικές έννοιες
2.7.2. Περιεχόμενο της Χρηματοοικονομικής λειτουργίας
2.7.2.α. Η λειτουργία του προϋπολογισμού
2.7.2.β. Η ταμειακή λειτουργία
2.7.2.γ. Η λογιστική λειτουργία (Οι τρεις πρώτες περίοδοι
της παραγράφου, δηλ. από «Η λειτουργία αυτή …
που ισχύουν».)
2.7.2.δ. Η λειτουργία Διαχείρισης Κεφαλαίων
2.8. ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
2.8.1. Εισαγωγή – Έννοια και Φύση της Παραγωγής
2.8.2. Σκοποί και επί μέρους λειτουργίες της Διοίκησης
Παραγωγής
2.8.2.α. Τοποθεσία εργοστασίου και διάταξη χώρων
2.8.2.β. Σχεδιασμός παραγωγής
2.8.2.γ. Προγραμματισμός
2.8.2.δ. Διασφάλιση ποιότητας και έλεγχος της παραγωγής
2.8.2.ε. Αποθήκευση
2.8.2.στ. Συντήρηση και αντικατάσταση του μηχανικού
εξοπλισμού και των εγκαταστάσεων παραγωγής
2.8.2.ζ Προμήθειες
2.9. ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΠΟΡΩΝ
2.9.1. Εισαγωγή
2.9.1.α. Προγραμματισμός ανθρώπινου δυναμικού
2.9.1.β. Προσλήψεις
2.9.1.γ. Εκπαίδευση και Ανάπτυξη
2.9.1.δ. Μεταθέσεις και Προαγωγές Προσωπικού
2.9.1.ε. Αξιολόγηση και Πολιτική Αμοιβών
2.9.1.στ. Κοινωνική και Υγειονομική Υποστήριξη
2.9.1.ζ. Εργασιακές Σχέσεις
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΟΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ
3.5. ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ
3.5.1. Εισαγωγή
3.5.2. Συνήθη Προβλήματα κατά την Λήψη Αποφάσεων
3.5.3. Διαδικασία Λήψης Αποφάσεων
3.5.4. Μέθοδοι Λήψης Ομαδικών Αποφάσεων
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ
ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
4.3. Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΜΑΘΑΙΝΕΙ
4.3.1. Εισαγωγή – Η Έννοια της Μάθησης
4.3.2. Η έννοια της οργανωσιακής μάθησης
4.3.3. Η έννοια του Οργανισμού που Μαθαίνει
4.3.4. Μετασχηματισμός των επιχειρήσεων σε οργανισμούς
που μαθαίνουν
4.3.5. Παραγωγή μάθησης και προσαρμογή της μάθησης
4.3.6. Ο νέος ρόλος της ηγεσίας
Διόρθωση: Στην ενότητα 2.4.2, στην παράγραφο για
τον Fayol, στην προτελευταία περίοδο (γραμμή 27 της
σελίδας του βιβλίου) η φράση «εργασίες διεύθυνσης»
να διορθωθεί σε «εργασίες διοίκησης».
ΤΟΜΕΑΣ ΔΟΜΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ, ΔΟΜΗΜΕΝΟΥ
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ
Ειδικότητα: ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΟΜΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΓΕΩΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ
Εξεταζόμενα μαθήματα:
1. ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
2. ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ
ΔΙΔΑΚΤΕΑ – ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
ΒΙΒΛΙΟ: «ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ (Πολεοδομία και
Αρχιτεκτονικές Λεπτομέρειες)» (ΓΕΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ,
ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ−ΚΟΛΩΝΙΑ ΣΟΦΙΑ, ΚΑΡΑΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ,
Έκδοση Διόφαντος)
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Οι μαθητές και μαθήτριες δεν χρειάζεται
να αποστηθίσουν αριθμητικά δεδομένα και διαστάσεις
δομικών στοιχείων ή υλικών και μορφές διατομών.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ
ΧΩΡΟΥ (ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΣΕ ΔΥΟ ΕΠΙΠΕΔΑ)
6.1. ΓΕΝΙΚΑ
6.2. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ
Εισαγωγή Ενότητας (Από «Ίσως να είναι αρκετά σημαντική…»
έως «…και σπανιότερα κυλιόμενοι διάδρομοι»).
6.2.1. Κατάστημα κοσμημάτων στην Κηφισιά
6.2.2. Βιβλιοπωλείο στην Αθήνα
6.2.3. Μπαρ στα Εξάρχεια
6.2.4. Κατάστημα στην Ερυθραία
6.3. ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ( Εκτός ύλης: Οι
εικόνες 6.20.1, 6.20.2, 6.20.3, 6.21.1, 6.21.2, 6.21.3, 6.21.4,
6.22 )
Ασκήσεις
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΟΛΥΩΡΟΦΟΥ
ΚΤΙΡΙΟΥ
7.2. ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ ΑΔΕΙΑ−ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ
Εικόνες 7.14 - 7.56
Ασκήσεις
ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ
ΔΙΔΑΚΤΕΑ – ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
ΒΙΒΛΙΟ: «ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ» (ΛΥΚΟΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ,
ΝΙΤΗ ΑΝΝΑ, ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ ΜΑΡΙΑ, έκδοση ΙΤΥΕ Διόφαντος)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΕΣ
1.1. ΓΕΝΙΚΑ
Εισαγωγή ενότητας (Από «…Τοιχοποιίες» έως «… ζωής
της κατασκευής»).
1.1.1. Ιστορικά στοιχεία
1.1.2. Διάκριση
1.2. ΠΛΙΝΘΟΔΟΜΕΣ−ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΟΠΤΟΠΛΙΝΘΩΝ
1.2.1. Πλινθοδομές
1.2.2. Διαστάσεις οπτοπλίνθων
1.2.3. Παράδειγμα
1.3. ΕΙΔΗ ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΑΣ
1.3.1. Τοιχοποιίες ανάλογα με το υλικό κατασκευής
τους
1.3.2. Τοιχοποιίες ανάλογα με τον τρόπο σύμπλεξης
των τούβλων
1.4 ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΟΡΘΗΣ ΔΟΜΗΣΗΣ
1.5. ΔΙΑΖΩΜΑΤΑ (ΣΕΝΑΖ)
1.6. ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΕΣ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΥΛΙΚΑ
1.6.1. Λιθοδομές
1.6.2. Τοίχος με τούβλα από αφρώδες μπετόν
1.6.3. Τοίχος από τούβλα με γέμιση μονωτικού
1.6.4. Τοίχος από διακοσμητικά τούβλα
1.6.5. Πυρότουβλα
1.6.6. Τσιμεντολιθοδομές
1.6.7. Τοίχος από υαλότουβλα (υαλόπλινθους)
1.6.8. Τοιχοποιίες από ελαφρά χωρίσματα ( Εκτός ύλης
ο Πίνακας Λεπτομερειών Τοιχοπετασμάτων από γυψοσανίδα)
1.7. ΑΣΚΗΣΕΙΣ: Η Άσκηση 1 (Εκτός ύλης: Ασκήσεις 2
και 3)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΕΠΙΧΡΙΣΜΑΤΑ
2.1. ΓΕΝΙΚΑ
Εισαγωγή ενότητας (Από «Με τον όρο επίχρισμα….»
έως «….φυσικούς λίθους (εικ. 2.2)».
2.1.1. Ιστορικά στοιχεία
2.2. ΟΡΙΣΜΟΙ ΕΠΙΧΡΙΣΜΑΤΟΣ−ΑΡΜΟΛΟΓΗΜΑΤΟΣ
Εισαγωγή ενότητας (Από «Η ανάγκη προστασίας…»
έως «…αμμοκονιστές (σοβατζήδες)»).
2.2.1. Κονιάματα επιχρισμάτων
2.2.2. Σημεία που χρειάζονται προσοχή για τη σωστή
εφαρμογή των επιχρισμάτων
2.3. ΕΙΔΗ ΕΠΙΧΡΙΣΜΑΤΩΝ
2.3.1. Τριφτά επιχρίσματα
2.3.2. Πατητά επιχρίσματα
2.3.3. Πεταχτά επιχρίσματα
2.3.4. Τραβηχτά επιχρίσματα
2.3.5. Αρτιφισιέλ
2.4. ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΟΣΟΤΗΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΚΟΝΙΑΜΑΤΟΣ
ΓΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΕΠΙΧΡΙΣΜΑΤΟΣ
Εισαγωγή ενότητας (Από «Κάθε υλικό…» έως «…..(Vφ)
αυτού»).
2.4.1. Φαινόμενος όγκος − Απόλυτος όγκος−Όγκος
κενών
2.4.2. Φαινόμενο βάρος − Απόλυτο βάρος
2.4.3. Παράδειγμα
2.5. ΒΛΑΒΕΣ ΕΠΙΧΡΙΣΜΑΤΩΝ
Εισαγωγή ενότητας (Από «Ένας από τους σκοπούς…»
έως «…οι ρωγμές και οι αποφλοιώσεις»).
2.5.1. Κηλίδες
2.5.2. Επανθίσματα
2.5.3. Ρήγματα
2.5.4. Αποφλοιώσεις
2.6. ΑΣΚΗΣΕΙΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΔΑΠΕΔΑ
3.1. ΓΕΝΙΚΑ
Εισαγωγή ενότητας (Από «Δάπεδο ονομάζεται….» έως
«…βιομηχανικά δάπεδα»)
3.1.1. Κριτήρια επιλογής δαπέδου
3.1.2. Είδη δαπέδων
3.1.3. Τρόπος τοποθέτησης δαπέδων
3.3. ΔΑΠΕΔΑ ΑΠΟ ΤΣΙΜΕΝΤΟΚΟΝΙΑΜΑΤΑ
3.4. ΔΑΠΕΔΑ ΑΠΟ ΠΛΑΚΙΔΙΑ
Εισαγωγή ενότητας (Από «Τα δάπεδα από πλακίδια»
έως «…σε ποικιλία διαστάσεων»)
3.4.1. Τεχνικά χαρακτηριστικά πλακιδίων
3.4.2. Πλεονεκτήματα
3.4.3. Τοποθέτηση πλακιδίων
3.4.4. Κολλητά πλακίδια
3.5. ΜΑΡΜΑΡΙΝΑ ΔΑΠΕΔΑ
Εισαγωγή ενότητας (Από «Το μάρμαρο κατέχει….» έως
«…που επιδέχονται»).
3.5.1. Κατασκευή μαρμάρινων δαπέδων (όλο)
3.6. ΞΥΛΙΝΑ ΚΑΡΦΩΤΑ ΔΑΠΕΔΑ
3.6.1. Γενικά
3.6.2. Πλεονεκτήματα
3.6.3. Τοποθέτηση ξύλινων δαπέδων − προετοιμασία
3.6.4. Βασικοί κανόνες για την τοποθέτηση ξύλινων δαπέδων
3.6.5. Κατασκευή ξύλινων καρφωτών δαπέδων
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ
4.1. ΓΕΝΙΚΑ
Εισαγωγή ενότητας (Από «Τα ανοίγματα…» έως «… του χρήστη του κτιρίου»).
4.1.1. Ιστορικά στοιχεία
4.1.2. Κριτήρια επιλογής κουφωμάτων
4.2. ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΚΟΥΦΩΜΑΤΩΝ
4.3. ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΟΥΦΩΜΑΤΩΝ Εισαγωγή ενότητας (Από «Σε κάθε κούφωμα…» έως
«πάνω στο πλαίσιο»).
4.3.1. Διαστάσεις ανοιγμάτων
4.3.2. Υλικά κουφωμάτων
4.4. ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΞΥΛΟ
Εισαγωγή ενότητας (Από «Το ξύλο είναι …» έως «….. δρυς, τικ, ιρόκο, κ.τ.λ.»).
4.4.1. Ξύλινες πόρτες
4.4.1.1. α) Κατασκευή κάσας
4.4.1.1. β) Τρόπος συναρμογής της κάσας στον τοίχο
4.4.1.1. γ) Ανάρτηση των φύλλων στην κάσα
4.5 ΜΕΤΑΛΛΙΚΑ ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ Γενικά
4.5.1. Μεταλλικά κουφώματα από δομικό χάλυβα
4.5.2. Μεταλλικά κουφώματα από αλουμίνιο (Εκτός
Ύλης: 4.5.2.1 ,4.5.2.2., 4.5.2.3., 4.5.2.4.)
4.7. ΥΑΛΟΠΙΝΑΚΕΣ Είδη Υαλοπινάκων
4.7.1. Τζάμια ασφαλείας
4.7.2. Διπλοί υαλοπίνακες ( Εκτός Ύλης: H προμέτρηση κουφωμάτων και ο Πίνακας 4.1)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ
7.1. ΓΕΝΙΚΑ (Ολόκληρη η ενότητα από «Επένδυση τοιχοποιίας…» έως «…φωτισμοί, ικριώματα, διαφημίσεις κ.τ.λ.»)
7.2. ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΜΕ ΠΛΑΚΕΣ
Εισαγωγή ενότητας (Από «Το βασικό υλικό…» έως
«….να διακοσμήσει επιφάνειες»).
7.2.1. Επένδυση με πλάκες μαρμάρου
7.2.2. Πλάκες μεγάλης έκτασης και μικρού πάχους
7.2.2.1 Γυάλινες όψεις (υαλοπετάσματα)
Από 7.2.3. «Επένδυση όψεων με πλάκες μικρής έκτασης»
μόνο η ενότητα 7.2.3.2 «Επένδυση με εμφανή τούβλα»
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8: ΚΛΙΜΑΚΕΣ
Εισαγωγή ενότητας (Από «Κλίμακες ή σκάλες….» έως
«…με το λιγότερο δυνατό κόπο»).
8.1. ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
8.2. ΓΕΝΙΚΑ
8.3. ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΚΛΙΜΑΚΩΝ
8.4. ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΛΙΜΑΚΩΝ
8.4.1. Ρίχτι − Πάτημα
8.4.2. Κλίση κλίμακας
8.5. ΤΡΟΠΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΜΙΑΣ
ΚΛΙΜΑΚΑΣ
Εισαγωγή ενότητας (Από «Για να υπολογίσουμε…» έως
«...μικρότερα τμήματα (εικ. 8.23).»)
8.5.1. Παράδειγμα
ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΩΝ ΤΕΧΝΩΝ
Ειδικότητες:
1. ΓΡΑΦΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ
2. ΑΡΓΥΡΟΧΡΥΣΟΧΟΪΑΣ
3. ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ-ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ
4. ΣΧΕΔΙΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΕΝΔΥΜΑΤΟΣ
5. ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΕΡΓΩΝ ΤΕΧΝΗΣ – ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
6. ΕΠΙΠΛΟΠΟΙΙΑΣ-ΞΥΛΟΓΛΥΠΤΙΚΗΣ
Εξεταζόμενα μαθήματα:
1. ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
2. ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΥΛΙΚΩΝ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
ΔΙΔΑΚΤΕΑ - ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
Από το Βιβλίο «Ιστορία της Τέχνης» (Γ΄ τάξη ΓΕΛ) της ομάδας συγγραφής: Ζιρώ Όλγα, Μερτζάνη Ελένη, Πετρίδου Βασιλική, τα κεφάλαια 13 (Ρομαντισμός) έως και 20 (Μετα-Μοντερνισμός. Οι αναζητήσεις της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Βίντεο – Αρτ . Η δεκαετία του 1990: Υποκειμενισμός και Διεθνοποίηση)
Στη Διδακτέα ύλη περιλαμβάνονται όλα τα έργα τέχνης των εικόνων των ως άνω κεφαλαίων.
Ως Εξεταστέα ύλη του μαθήματος «Ιστορία Σύγχρονης Τέχνης», για την Ανάλυση Έργων Τέχνης περιλαμβάνονται επιλεκτικά τα παρακάτω έργα τέχνης που αναφέρονται ανά κεφάλαιο.
Κεφάλαιο 13: Ρομαντισμός
1. Εικ. 4. Τ. Ζερικό (Theodore Gericault, 1791-1824), «H σχεδία της Μέδουσας» (1818), λάδι και πένα σε μουσαμά, 0,65 χ 0,83 μ., Παρίσι, Λούβρο.
2. Εικ. 5. Ε. Ντελακρουά (Ε. Delacroix, 1718-1863), «H Ελευθερία οδηγεί το λαό» (1830), λάδι σε μουσαμά, 2,60 x 3,25 μ., Παρίσι, Λούβρο.
3. Εικ. 18. Φραντζίσκο Γκόγια (Francisco Goya, 1746-1828), «Οι τουφεκισμοί της 3ης Μαΐου» (1814), λάδι σε μουσαμά, 2,66 x 3,45 μ., Μαδρίτη, Μουσείο Πράντο.
4. Εικ. 20. Κάσπαρ Ντάβιντ Φρήντριχ (Gaspar David Friedrich, 1774-1840), «To φεγγάρι καθώς γεννιέται από την θάλασσα» (1822), λάδι σε μουσαμά, 55 x 71 εκ., Βερολίνο, Εθνική Πινακοθήκη
5. Εικ. 22. Φρανσουά Ρυντ (Francois Rude, 1784 - 1855),
«H Μασσαλιώτιδα» (1833-1836).
Κεφάλαιο 14: Ρεαλισμός, Ιμπρεσιονισμός
1. Εικ. 1. Λουί Νταγκέρ (L. Daguer, 1787-1851), «Η λεωφόρος Μπουλβάρ ντυ Ταν στο Παρίσι» (1838 περίπου), Μόναχο, Εθνικό Μουσείο.
2. Εικ. 4. Φ. Μιλέ (Jean-Francois Millet, 1814-1975), «Οι σταχομαζώχτρες» (1857), λάδι σε μουσαμά, 0,84 x 1,12 μ., Παρίσι, Μουσείο Λούβρου
3. Εικ. 9. Ε. Ντεγκά (E. Degas, 1834-1917), «Το Λουτρό» (1886), παστέλ σε χαρτόνι, 0,60 x 0,83 μ., Παρίσι, Μουσείο Λούβρου.
4. Εικ. 11. Α. Ροντέν (A. Rodin, 1840-1917), «Οι αστοί του Καλέ» (1886), μπρούντζος, 2,10 x 2,41 x 1,98 μ., Ουάσιγκτον, Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν
5. Εικ. 16. Π. Γκωγκέν (P. Gauguin, 1848-1903), «Η μέρα του Θεού» (Mahana No Atua) (1894), λάδι σε μουσαμά, 0,70 x 0,90 μ., Σικάγο, Ινστιτούτο Τέχνης
6. Εικ. 18. Πωλ Σεζάν, «Οι μεγάλοι λουόμενοι» (1898- 1905), λάδι σε μουσαμά, 2,08 x 2,49 μ., Η.Π.Α., Μουσείο Τέχνης Φιλαδέλφειας.
7. Εικ. 26. Κλ. Μονέ, «Νούφαρα», ηλιοβασίλεμα (1914- 1918), λάδι σε μουσαμά, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ
Κεφάλαιο 15: Το Πέρασμα από το 19ο στον 20ό αιώνα. Αρχιτεκτονική του Σιδήρου, του Γυαλιού και του οπλισμένου Σκυροδέματος. Το κίνημα «Τέχνες και Χειροτεχνίες» (Arts and Crafts), Αρ Νουβό
1. Εικ. 1. Τζόζεφ Πάξτον (J. Paxton), Κρίσταλ Πάλας (Crystal Palace) (1850-1851), μήκος 560 μ., πλάτος 125 μ., ύψος 33 μ., Λονδίνο.
2. Εικ. 2. Γκουστάβ Άιφελ (Gustave Eiffel, 1832-1923), Πύργος του Άιφελ (1889), Παρίσι.
3. Εικ. 6. Γ. Μόρις, «Τουλίπα» (1875), σταμπωτό ύφασμα.
4. Εικ. 11. Εκτόρ Γκιμάρ (H. Guimard, 1807-1942), Είσοδοι στους σταθμούς του υπόγειου σιδηρόδρομου στο Παρίσι 1899 – 1904.
5. Εικ. 14. Η Γκαλερία Βιτόριο Εμανουέλε (1865-1875), Μιλάνο.
6. Εικ. 19. Γκούσταβ Κλιμτ (Gustav Klimt, 1862-1918), «Το φιλί» (1907-1908), λάδι, 1,80 x 1,80 μ., λεπτομέρεια από το διάκοσμο του ανακτόρου Στόκλετ στη Βιέννη, Αυστριακή Πινακοθήκη.
Κεφάλαιο 16: Οι δεκαετίες 1900 – 1930 (α΄ μέρος). Εξπρεσιονισμός,
Φωβισμός, ο Γαλάζιος Καβαλάρης, Κυβισμός,
Φουτουρισμός
1. Εικ. 2. Α. Ματίς (Η. Matisse, 1869-1954), «Ο Χορός» (1910-1911), λάδι σε μουσαμά, 2,60 x 3,19 μ., Αγ. Πετρούπολη, Ερμιτάζ.
2. Εικ. 14. Ζ. Μπρακ (George Braque, 1882-1963), «Βιολί και κανάτα» (1910), λάδι σε μουσαμά, Βασιλεία, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης.
3. Εικ. 15. Π. Πικάσο (Pablo Picasso, 1881-1973), «Ποτήρι με αψέντι» (1913-1914), βαμμένος μπρούντζος, Ιδιωτική Συλλογή.
4. Εικ. 18. Έριχ Μέντελσον (Erich Mendelsohn), «Ο Πύργος του Αϊνστάιν» (1919-1923), Πότσνταμ.
5. Εικ. 21. Νικόλαος Λύτρας (1883-1927), «Το ψάθινο καπέλο», λάδι σε μουσαμά, 0,86 x 0,66μ., Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη.
6. Εικ. 22. Γιώργος Μπουζιάνης (1885-1959), «Καθιστό κορίτσι» (1914), υδατογραφία, 0,22 x 15,5 μ., Μόναχο, Ιδιωτική Συλλογή.
7. Εικ. 23. Πάμπλο Πικάσο, «Οι Δεσποινίδες της Αβινιόν» (1907), 2,44 x 2,33 μ., λάδι σε μουσαμά, Νέα Υόρκη, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης.
8. Εικ. 27. Βασίλυ Καντίνσκυ, «Αυτοσχεδιασμός No 30» (πυροβόλα) (1913), λάδι σε μουσαμά, 1,10 x 1,10 μ., Σικάγο, Ινστιτούτο Τέχνης.
9. Εικ. 29. Βασίλυ Καντίνσκυ, Η πρώτη αφηρημένη υδατογραφία (1910), υδατογραφία, 0,50 x 0,65 μ., Παρίσι, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης.
Κεφάλαιο 17: Οι δεκαετίες 1900 – 1930 (β΄ μέρος).
Ντε Στιλ, Σουπρεματισμός, Κονστρουκτιβισμός, Ντανταϊσμός, Σουρεαλισμός. Η Σχολή του Μπαουχάουζ. Οι μεγάλοι δάσκαλοι της αρχιτεκτονικής
1. Εικ.1. Πιτ Μοντριάν (Piet Mondrian, 1872-1944), Σύνθεση (1929), 0,50 x 0,40 μ., λάδι σε καμβά, Βελιγράδι, Εθνικό μουσείο.
2. Εικ. 2. Γκέρι Τόμας Ρίτβελντ (Gerrit Thomas Rietveld, 1888- 1964), Οικία Σρόντερ (1924), Ουτρέχτη.
3. Εικ. 13. Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο (Giorgio de Chirico,1888-1978), «Οι Ανησυχαστικές Μούσες» (1916), λάδι σε μουσαμά, Μιλάνο.
4. Εικ. 16. Μαρσέλ Μπρόιερ (Marcel Breuer), «Καρέκλα Βασίλι» (Wassily) (1928).
5. Εικ. 19. Φρανκ Λόιντ Ράιτ, Σπίτι στον Καταρράκτη (1936), Πενσυλβανία.
6. Εικ. 24. Δημήτρης Πικιώνης (1887-1968), Πειραματικό σχολείο (1935), Θεσσαλονίκη.
7. Εικ. 28. Νίκος Εγγονόπουλος (1910-1985), «Ερμής εν αναμονή» (1939), λάδι σε μουσαμά, 1,21 x 1,01 μ., Αθήνα, Συλλογή οικογένειας Εγγονοπούλου.
8. Εικ. 29. Γιάννης Μόραλης (1916), «Επιτύμβια Σύνθεση» (1958-1963), λάδι σε μουσαμά, Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλ. Σούτζου.
9. Εικ. 34. Πάουλ Κλέε (Paul Klee, 1879-1940),”Η Αρτεμη στο φθινοπωρινό άνεμο” (1934), 0,63 x 0, 48 μ.
10. Εικ. 36. Μαρσέλ Ντυσάν (M. Duchamp, 1887-1968),
Η ρόδα του ποδηλάτου (1913), ρόδα ποδηλάτου πάνω σε σκαμνί, ύψος 1,26 μ., αντίγραφο No 7 στα 8, Κολωνία, Μουσείο Λούντβιχ.
Κεφάλαιο 18: Μεταπολεμική τέχνη στην Αμερική και στην Ευρώπη. Η Σχολή της Νέας Υόρκης – Αφηρημένος Εξπρεσιονισμός
1. Εικ. 7. Μ. Σαγκάλ (Marc Chagall, 1887-1985), «Ο πράσινος βιολιστής» (1914), λάδι, Ν. Υόρκη Μουσείο Γκουγκενχάιμ.
2. Εικ. 8. Α. Μοντιλιάνι (A. Modigliani 1884-1920), «Προσωπογραφία του Ζακ Λίπσιτς και της Γυναίκας του» (1917), λάδι, Σικάγο, Ινστιτούτο Τέχνης.
3. Εικ. 11. Ζ. Ντυμπυφέ (Jean Dubuffet, 1905-1985), «Γυναικείο σώμα» (1966), Ιδιωτική Συλλογή.
4. Εικ. 15. Α. Τζιακομέτι, «Πλατεία μεγαλούπολης» (1948-1949), μπρούντζος, ύψος 0,56 μ., Ιδιωτική Συλλογή.
Κεφάλαιο 19: Η Δεκαετία του 1960, η Δεκαετία του 1970, οι Δεκαετίες 1980 – 1990: Ποπ Αρτ, Οπ Αρτ, Κινητική τέχνη, Μινιμαλισμός, Εννοιακή τέχνη, Φωτογραφικός
Ρεαλισμός
1. Εικ. 1. Ρ. Χάμιλτον (Richard Hamilton, 1922-2011),
«Τι είναι αυτό που κάνει τα σπίτια σήμερα τόσο διαφορετικά, τόσο ακαταμάχητα» (1956), κολάζ, 0,26 x 0,25 μ., Καλιφόρνια, Ιδιωτική Συλλογή.
2. Εικ. 15. Τζ. Κόσουθ (J. Kosuth 1945-), «Μία και τρεις καρέκλες» (1965), μεικτά υλικά, Ν. Υόρκη, Μουσείο Μοντέρνας τέχνης.
3. Εικ. 26. Τάκης (Βασιλάκης) (1925-), «Φωτεινά σινιάλα (Βίδα Αρχιμήδη)» (1985), επτά σινιάλα από ατσάλι, αλουμίνιο, γυαλί, ηλεκτρικό σύστημα, ύφος 2,5-3 μ., Παρίσι, Ιδιωτική Συλλογή.
4. Εικ. 30. Γ. Κουνέλλης (1936-2017), Χωρίς Τίτλο (1969),
Δώδεκα ζωντανά άλογα, φωτογραφία, Ρώμη.
Κεφάλαιο 20: Μετα-Μοντερνισμός. Οι αναζητήσεις της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Video-Art. Η Δεκαετία του 1990: Υποκειμενικός και Διεθνοποίηση.
1. Εικ. 4. Ρέντσο Πιάνο (Renzo Piano, 1937-) και Ρίτσαρντ Ρότζερς (Richard Rogers, 1933-)
2. Εικ. 9. Φρανκ Ο. Γκέρι (Frank O. Gehry, 1929-), Ισπανία, Μπιλμπάο, Μουσείο Γκουγκενχάιμ
3. Εικ. 11. Πάικ, «Η Πύλη του Βρανδεμβούργου», Βίντεο Εγκατάσταση, 1992.
Οδηγίες
Οι παρακάτω οδηγίες περιγράφουν τις προδιαγραφές μορφοποίησης πρωτοτύπων υψηλής ποιότητας.
Οι προς αναπαραγωγή για ένθεση στα θέματα των ως άνω αναφερόμενων για την ανάλυση έργων τέχνης της εξεταστέας ύλης εικόνες, παρέχουν συγκεκριμένες εκπαιδευτικές πληροφορίες. Ως εκ τούτου, απαιτείται επαρκής ευκρίνεια, ώστε οι λεπτομέρειες να είναι εμφανείς, η φωτεινότητα και η αντίθεση να αποδίδονται κατάλληλα, κ.λπ.
Κριτήρια ποιότητας εικόνων:
-Ενδεικτική ευκρίνεια: 300 dpi, Βάθος χρώματος: 16bit,
Κωδικοποίηση: jpeg, tiff, png. Σε περίπτωση διαδικτυακής αναζήτησης, για τη δημιουργία ψηφιακών εικόνων υψηλής ποιότητας, κάνουμε χρήση επιλογών “μεγάλων” εικόνων (ενδεικτικά: 2MP/1600X1200 ή 4MP/ 2272Χ 1704 και άνω).
-Μέγεθος: ενδεικτικό μέγεθος: 10Χ15 εκ. και άνω.
Να αποφεύγεται η οποιαδήποτε χρήση του τυπωμένου ή ψηφιακού βιβλίου του μαθήματος ως πηγή πρωτοτύπων προς αναπαραγωγή εικόνων.
Σε περίπτωση κατά την οποία η ανάλυση έργου τέχνης προϋποθέτει χρήση έγχρωμης εικόνας, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ως προς το πρόσφορο της τεχνικής δυνατότητας αναπαραγωγής των θεμάτων από όλα τα ορισθέντα εξεταστικά κέντρα.
Διορθώσεις
Η κειμενολεζάντα της εικόνας 1, κεφ. 15, αντικαθίσταται με την ορθή «Εικ. 1. Τζόζεφ Πάξτον (J. Paxton),Κρίσταλ Πάλας (Crystal Palace) (1850-1851), μήκος 560 μ., πλάτος 125 μ., ύψος 33 μ., Λονδίνο».
Η κειμενολεζάντα της εικόνας 30, κεφ. 19, αντικαθίσταται με την ορθή «Εικ. 30. Γ. Κουνέλλης (1936-2017),
Χωρίς Τίτλο (1969), Δώδεκα ζωντανά άλογα, φωτογραφία, Ρώμη».
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΥΛΙΚΩΝ
ΔΙΔΑΚΤΕΑ - ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
Από το βιβλίο «Τεχνολογία Υλικών», Γ΄ΕΠΑ.Λ., Τομείς Εφαρμοσμένων Τεχνών και Βιομηχανικού Σχεδιασμού, των Αργυροπούλου Β., Μαλέα Αικ., Παναγιάρη Γεωργ. και
Στασινού Αγγ., ορίζονται ως Διδακτέα-Εξεταστέα ύλη τα ακόλουθα κεφάλαια:
Κεφάλαιο 1: Πέτρα
Κεφάλαιο 3: Μέταλλα
Κεφάλαιο 4: Κεραμικά
Κεφάλαιο 5: Γυαλί
Κεφάλαιο 8: Ξύλο
Κεφάλαιο 9: Ύφασμα
Κεφάλαιο 10: Χαρτί
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο: ΠΕΤΡΑ
Να συμπεριληφθούν οι παρακάτω ερωτήσεις:
-Τι καλούνται πετρώματα και σε ποιές κατηγορίες διακρίνονται;
-Πώς σχηματίζονται τα πλουτώνια πετρώματα;
-Πώς σχηματίζονται τα ηφαιστειογενή πετρώματα;
-Πώς σχηματίζονται οι φλεβίτες;
Να επαναδιατυπωθούν οι παρακάτω ερωτήσεις του βιβλίου ως εξής:
1.5.3. Πώς σχηματίστηκαν τα πυριγενή πετρώματα, πώς αλλιώς ονομάζονται ;
1.5.5. Πώς σχηματίστηκαν τα ιζηματογενή πετρώματα και γιατί ονομάζονται έτσι;
1.5.6 Ποιες φυσικές διεργασίες αποτελούν τους παράγοντες δημιουργίας των ιζηματογενών πετρωμάτων;
1.5.9. Να αναφέρετε με βάση το μέγεθος των κόκκων και τον χρωματισμό των μαρμάρων τις κατηγορίες στις οποίες διακρίνονται.
1.5.14. Να αναφέρετε τα κύρια φυσικά αδρανή υλικά που γνωρίζετε και τα σημαντικότερα φυσικά χαρακτηριστικά τους.
Να αφαιρεθεί η ερώτηση:
1.5.12. Ποιες οι βασικές ομοιότητες και ποιες οι κύριες διαφορές μεταξύ των γρανιτών και των μαρμάρων;
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο : ΜΕΤΑΛΛΑ
Να συμπεριληφθούν οι παρακάτω ερωτήσεις:
- Τι είναι τα μέταλλα; Τι είναι στοιχείο στα μέταλλα;
- Τι είναι κράμα μετάλλων; Αναφέρετε μερικά παραδείγματα.
- Πότε προκύπτει κράμα μετάλλων μίας φάσης και πότε κράματα δύο ή περισσοτέρων φάσεων; Αναφέρατε παραδείγματα.
- Ποιες είναι οι ιδιότητες των μετάλλων;
- Τι γνωρίζετε για τη τήξη του μετάλλου; Τι είναι στοιχείο στα μέταλλα;
-Πώς ορίζεται η σκληρότητα στα μέταλλα;
-Οι θερμικές ιδιότητες ενός μετάλλου τι περιλαμβάνουν;
-Τι είναι Θερμική αγωγιμότητα μετάλλων;
-Τι είναι ηλεκτρική αγωγιμότητα των μετάλλων;
-Οι χημικές ιδιότητες ενός μετάλλου τι αφορούν;
Να επαναδιατυπωθεί η παρακάτω ερώτηση του βιβλίου ως εξής:
3.5.5. Να αναφέρετε τρεις φυσικές ιδιότητες των μετάλλων.
Να αφαιρεθεί η ερώτηση:
3.5.3. Τι είναι η διαδικασία αναγωγής και πως χρησιμοποιείται
για την παραγωγή σιδήρου;
(Η απάντηση δεν υπάρχει στο βιβλίο)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4ο: ΚΕΡΑΜΙΚΑ
Να συμπεριληφθούν οι παρακάτω ερωτήσεις:
-Τι γνωρίζετε για τον πηλό;
-Ποιες είναι οι κύριες ομάδες αργιλούχων ορυκτών που περιέχονται στους πηλούς;
-Τι είναι οι μη πλαστικές προσμείξεις οι οποίες χρησιμοποιούνται στην παραγωγή κεραμικών
-Ποιες μη πλαστικές προσμείξεις χρησιμοποιούνται για την παραγωγή κεραμικών;
-Πώς γίνεται η μορφοποίηση του πηλού σε σπείρες;
-Πώς γίνεται η μορφοποίηση του πηλού σε καλούπι;
-Πώς γίνεται η μορφοποίηση του πηλού σε τροχό;
-Ποιος είναι ο σκοπός του ψησίματος των κεραμικών;
Να επαναδιατυπωθούν οι παρακάτω ερωτήσεις του βιβλίου ως εξής:
4.7.1. Να αναφέρετε τις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή κεραμικών;
4.7.3.Με ποιό τρόπο μπορεί να παραχθεί λεπτόκοκκος πηλός; Περιγράψτε τη διαδικασία και αναφέρετε πού μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
4.7.4.Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της συσσωμάτωσης και της υαλοποίησης κατά τη διάρκεια ψησίματος του πηλού;
4.7.6.Ποιους τύπους καμινιού χρησιμοποιούσαν τα αρχαία και ρωμαϊκά χρόνια και ποια ήταν η υψηλότερη θερμοκρασία που μπορούσαν να επιτύχουν για την παραγωγή κεραμικών;
4.7.7.Να αναφέρετε δύο τύπους επιφανειακών επικαλύψεων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη διακόσμηση των κεραμικών.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5ο: ΓΥΑΛΙ
Στη σελίδα 71 να διορθωθεί στο ορθό η εξής πρόταση κειμένου: «Οι Ρωμαίοι κατασκεύαζαν άχρωμο γυαλί, όπως το σημερινό, χρησιμοποιώντας λεπτή καθαρή άμμο, που δεν περιείχε σίδηρο, και προσθέτοντας μαγγάνιο και αντιμόνιο ως αποχρωματιστές».
Να συμπεριληφθούν οι παρακάτω ερωτήσεις:
-Πού και πότε επινοήθηκε η τεχνική του φυσητού γυαλιού και ποιες οι συνέπειες του γεγονότος αυτού;
-Ποιες ιδιαίτερες χρήσεις απέκτησε το γυαλί κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής περιόδου;
-Τι γνωρίζετε για την τεχνική του μωσαϊκού στη μορφοποίηση του γυαλιού;
-Με ποιον τρόπο γίνεται η χύτευση σε ανοιχτό καλούπι;
Να επαναδιατυπωθούν οι παρακάτω ερωτήσεις του βιβλίου ως εξής:
5.4.6. Ποιες είναι οι απόψεις που επικρατούν για τη γενέτειρα του γυαλιού;
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8ο : ΞΥΛΟ
Να συμπεριληφθούν οι παρακάτω ερωτήσεις:
-Τι γνωρίζετε για την πυκνότητα του ξύλου;
-Πώς ορίζεται η σκληρότητα ενός ξύλου; Ποια ξύλαθεωρούνται σκληρά και ποια μαλακά;
-Για ποιο λόγο απαιτείται ξήρανση του ξύλου πριν τητελική μορφοποίησή του;
-Τι ονομάζουμε μαρκετερί και τι παρκετερί στη διακόσμηση του ξύλου;
Να επαναδιατυπωθούν οι παρακάτω ερωτήσεις του βιβλίου ως εξής:
8.6.5. Αναφέρετε ονομαστικά τις ιδιότητες του ξύλου.
(Το δεύτερο μέρος της ερώτησης δεν αναφέρεται στοβιβλίο)
8.6.6. Αναφέρατε ονομαστικά τα στάδια επεξεργασίαςτου ξύλου. (Το δεύτερο μέρος της ερώτησης δεν αναφέρεται στο βιβλίο)
8.6.7. Ποιες είναι οι κυριότερες αιτίες που προξενούν φθορές στο ξύλο;
8.6.10. Ποιες κατηγορίες σήψης του ξύλου γνωρίζετε;
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9ο: ΥΦΑΣΜΑ
Να διατυπωθεί η παρακάτω ερώτηση του βιβλίου ως εξής:
9.5.1. Σε ποιες κατηγορίες μπορούν να ταξινομηθούν οι ίνες που χρησιμοποιούνται στην σύγχρονη παραγωγή υφασμάτων; Αναφέρατε ένα παράδειγμα σε κάθε μια κατηγορία.
Να αφαιρεθεί η ερώτηση
9.5.2. Ποιες οι βασικές ομοιότητες και διαφορές φυσικώνκαι τεχνητών ινών; (Η απάντηση δεν υπάρχει στο βιβλίο)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10ο: ΧΑΡΤΙ
Να αφαιρεθούν οι ερωτήσεις:
10.4.5. Ποιες ομοιότητες και ποιες διαφορές παρουσιάζει το χαρτί στην Ανατολή και το χαρτί στη Δύση; (Η απάντηση δεν υπάρχει στο βιβλίο)
10.4.9. Ποιες αλλαγές παρατηρήθηκαν στη μηχανική κατασκευή του χαρτιού; (Η απάντηση καλύπτεται από την ερώτηση 10.4.11)
Να προστεθεί η ερώτηση:
-Με ποιον τρόπο γίνεται η κατασκευή του χαρτιού τόσο από τους Άραβες όσο και από τους Ευρωπαίους; Επισήμανση
Οι ως άνω διορθώσεις – αλλαγές αφορούν στην επί το ορθόν διατύπωση επί μέρους ερωτήσεων προς διευκόλυνση των μαθητών/μαθητριών και αποφυγή φαινομένων σύγχυσης ή/και αστοχιών. Επισημαίνεται ότι τα προκύπτοντα θέματα δεν είναι δεσμευτικά ως προς το πλήθος των τελικών επιλογών των θεμάτων των πανελλαδικών εξετάσεων. Τα μη προκύπτοντα από τις απαντήσεις των διατυπωμένων ερωτήσεων του βιβλίου κείμενα αποτελούν την άλλη πρόδηλη πηγή σύνταξης θεμάτων.
ΤΟΜΕΑΣ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑΣ, ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟΥ
ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ:
ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ,
ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ, ΔΙΚΤΥΩΝ ΚΑΙ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ
Εξεταζόμενα μαθήματα: 1. ΔΙΚΤΥΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ
2. ΨΗΦΙΑΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΒΙΒΛΙΟ: «ΔΙΚΤΥΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ» των Μ. Κωνσταντοπούλου, Ν. Ξεφτεράκη, Μ. Παπαδέα, Γ. Χρυσοστόμου
(ISBN: 978-960-06-5138-6 )
ΔΙΔΑΚΤΕΑ - ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ
ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗΣ ΔΙΚΤΥΩΝ
1.2.2 Το μοντέλο δικτύωσης TCP/IP
1.3 Ενθυλάκωση
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. ΤΟΠΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ - ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΔΙΚΤΥΟΥ (TCP/IP)
2.1 Φυσικό επίπεδο - Επίπεδο Σύνδεσης (ζεύξης) Δεδομένων (μοντέλο OSI)
2.2 Η πρόσβαση στο μέσο
2.2.1 Έλεγχος Λογικής Σύνδεσης (LLC - IEEE 802.2)
2.4 Δίκτυα ETHERNET (10/100/1000Mbps)
2.4.2 Διευθύνσεις Ελέγχου πρόσβασης στο Μέσο (MAC) - Δομή πλαισίου Ethernet - Πλαίσια Ethernet μεγάλου μεγέθους (Jumbo frames) (σελίδες 45-46, μέχρι την αρχή της παραγράφου Νοητά τοπικά Δίκτυα (Virtual LAN - VLAN)).
2.5 Ασύρματα Δίκτυα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. ΕΠΙΠΕΔΟ ΔΙΚΤΥΟΥ–ΔΙΑΔΙΚΤΥΩΣΗ
3.1 Διευθυνσιοδότηση Internet Protocol έκδοση 4 (IPv4)
3.1.1 Διευθύνσεις IPv4
3.1.2 Κλάσεις (τάξεις) δικτύων – διευθύνσεων
3.1.3 Σπατάλη διευθύνσεων IP
3.1.4 Μάσκα δικτύου
3.1.5 Ειδικές διευθύνσεις
3.1.6 Υποδικτύωση
3.1.7 Αταξική δρομολόγηση (CIDR), υπερδικτύωση και μάσκες μεταβλητού μήκους
3.2 Το αυτοδύναμο πακέτο IP (datagram) – Δομή πακέτου
3.3 Πρωτόκολλα ανεύρεσης και απόδοσης διευθύνσεων, Address Resolution Protocol (ARP) και Dynamic Host
Configuration Protocol (DHCP)
3.3.2 Το πρωτόκολλο δυναμικής διευθέτησης υπολογιστή DHCP
3.4 Διευθύνσεις IP και Ονοματολογία
3.6 Δρομολόγηση
3.6.1 Άμεση/Έμμεση
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4. ΕΠΙΠΕΔΟ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ
4.1 Πρωτόκολλα προσανατολισμένα στη σύνδεση – χωρίς σύνδεση
4.1.1 Πρωτόκολλο TCP - Δομή πακέτου
4.1.2 Πρωτόκολλο UDP - Δομή πακέτου
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5. ΕΠΕΚΤΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ - ΔΙΚΤΥΑ
ΕΥΡΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ
5. Εισαγωγή στα Δίκτυα Ευρείας περιοχής
5.1 Εγκατεστημένο Τηλεφωνικό Δίκτυο
5.1.4 Τεχνολογίες Ψηφιακής Συνδρομητικής Γραμμής (xDSL)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6. ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ
6.1 Σύστημα Ονοματολογίας DNS
6.1.1 Χώρος ονομάτων του DNS
6.1.2 Οργάνωση DNS
6.2 Υπηρεσίες Διαδικτύου
6.2.1 Υπηρεσία ηλεκτρονικού ταχυδρομείου E-mail (POP3 - IMAP/SMTP)
6.2.2 Υπηρεσία μεταφοράς αρχείων (FTP, TFTP)
6.2.3 Υπηρεσία παγκόσμιου ιστού WWW
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
Να διδαχθούν περιληπτικά και οι παρακάτω ενότητες (εκτός εξεταστέας ύλης πανελλαδικών εξετάσεων) για την πληρέστερη και καλύτερη κατανόηση της ύλης του μαθήματος:
1.1 Ορισμός δικτύου
1.1 Επίπεδα μοντέλου αναφοράς OSI (ISO), επίπεδα μοντέλου TCP/IP (DARPA) και η αντιστοιχία τους
1.2.1 Το μοντέλο αναφοράς για τη Διασύνδεση Ανοικτών Συστημάτων (OSI)
2.5.1 Τοπολογία Ασύρματου δικτύου Ad-Hoc.
2.5.2 Τοπολογία Ασύρματου δικτύου υποδομής (Infrastructure)
3.6.2 Πίνακας δρομολόγησης
4.3 Συνδέσεις TCP - Έναρξη/τερματισμός σύνδεσης
5.1.4.1 Συσκευές τερματισμού δικτύου DSL Modem/ DSLAM
5.1.4.2 Τοπολογία - Εξοπλισμός
ΨΗΦΙΑΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ
ΔΙΔΑΚΤΕΑ - ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ ΒΙΒΛΙΑ:
1. Ψηφιακά Ηλεκτρονικά (Μέρος Α Θεωρία) (Ασημάκης
Α.- Μουστάκας Γ.- Παπαγεώργας Π., εκδ. ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ)
2. Δομή και Λειτουργία Μικροϋπολογιστών (Θεωρία), (Πεκμεστζή Κ.- Βογιατζής Ι. - Λιβιεράτος Γ.- Μπουγάς Π.,
εκδ. ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ)
Από το βιβλίο «Ψηφιακά Ηλεκτρονικά (Μέρος Α Θεωρία),
Ασημάκης Α.- Μουστάκας Γ., Παπαγεώργας Π.», ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: ΜΑΝΤΑΛΩΤΕΣ ΚΑΙ FLIP-FLOS (σελ.130- 155)
6.1. OΡΙΣΜΟΙ
6.2. ΜΑΝΤΑΛΩΤΕΣ
6.2.1. Μανταλωτής με πύλες NAND
6.2.2. Μανταλωτής με πύλες NOR
6.3. FLIP-FLOS
6.3.1. R-S FLIP-FLOP
6.3.2. D FLIP-FLOP
6.3.3. J-K FLIP-FLOP
6.3.4. T FLIP-FLOP
6.3.5. Διέγερση FLIP-FLOP
6.3.6. Aσύγχρονες είσοδοι
6.3.6.1 Ορισμοί
6.3.6.2. Ολοκληρωμένα κυκλώματα FLIP-FLOP
6.5. ΛΥΜΕΝΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ
6.6 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ – ΑΣΚΗΣΕΙΣ – ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: ΚΑΤΑΧΩΡΗΤΕΣ (σελ. 158-169 και 175-177)
7.1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
7.2. ΚΑΤΑΧΩΡΗΤΕΣ
7.3. ΚΑΤΑΧΩΡΗΤΕΣ ΟΛΙΣΘΗΣΗΣ
7.3.1. Καταχωρητής ολίσθησης σειριακής εισόδου-σειριακής εξόδου SISO
7.3.2. Καταχωρητής ολίσθησης σειριακής εισόδου-παράλληλης εξόδου SIPO
7.3.3. Καταχωρητής ολίσθησης παράλληλης εισόδουσειριακής εξόδου PISO
7.3.4. Καταχωρητής ολίσθησης παράλληλης εισόδουπαράλληλης εξόδου PIPO
7.6 ΠΕΡΙΛΗΨΗ
7.7 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΣΚΗΣΕΙΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8: ΑΠΑΡΙΘΜΗΤΕΣ (σελ 180-192 και 196- 197)
8.1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
8.2. ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ
8.3. ΑΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΠΑΡΙΘΜΗΤΕΣ
8.3.1. Ασύγχρονος δυαδικός απαριθμητής
8.3.2. Ασύγχρονος Δυαδικός Απαριθμητής 74293
8.3.3. Ασύγχρονος BCD Απαριθμητής
8.3.4. Ασύγχρονος Απαριθμητής BCD με το Ο.Κ. 7490
8.4. ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΔΥΑΔΙΚΟΙ ΑΠΑΡΙΘΜΗΤΕΣ
8.4.1. Προς τα πάνω Απαριθμητές
8.4.2. Προς τα κάτω Απαριθμητές
8.4.3. Αμφίδρομοι απαριθμητές
8.4.4. Απαριθμητής με το Ο.Κ. 74193
8.7 ΠΕΡΙΛΗΨΗ
8.8 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΣΚΗΣΕΙΣ-ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10: MNHMEΣ (σελ. 218-241 και 246-247)
10.1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
10.1.1 Παράδειγμα
10.2. ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ-ΟΡΟΛΟΓΙΑ ΜΝΗΜΩΝ
10.3. ΜΝΗΜΕΣ ROM
10.3.1. Εσωτερική δομή μνήμης ROM
10.3.2. Τύποι προγραμματιζόμενων ROM
10.3.2.1. Προγραμματιζόμενη ROM (Programmable ROM:PROM)
10.3.2.2. Διαγραφόμενη PROM (Erasable PROM:EPROM)
10.3.2.3. Hλεκτρικά Διαγραφόμενη PROM-EEPROM
10.3.3. Εφαρμογές των μνημών ROM
10.4. ΜΝΗΜΕΣ RAM
10.4.1. Εσωτερική δομή μνήμης RAM
10.4.2. Τύποι RAM
10.4.3 Χρονισμός μνήμης RAM
10.4.4. Μνήμη RAM σε Ολοκληρωμένο Κύκλωμα
10.4.5. Εφαρμογές των μνημών RAM
10.7 ΠΕΡΙΛΗΨΗ
10.8 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΣΚΗΣΕΙΣ-ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11: ΜΕΤΑΤΡΟΠΕΙΣ D/A ΚΑΙ A/D (σελ. 250 - 273)
11.1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
11.2. ΣΥΣΤΗΜΑ ΛΗΨΗΣ, ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΗΣ
ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ
11.3. ΜΕΤΑΤΡΟΠΕΑΣ D/A
11.4. ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΜΕΤΑΤΡΟΠΕΩΝ D/A
11.4.1. Μετατροπέας D/A τύπου R/2R
11.4.2 Mετατροπέας D/A σε ολοκληρωμένο κύκλωμα
11.5. ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΑΤΡΟΠΕΩΝ D/A
11.6. METATΡΟΠΕΑΣ Α/D
11.7. ΚΒΑΝΤΙΣΗ ΚΑΙ ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΨΙΑ ΣΗΜΑΤΟΣ
11.8. ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΜΕΤΑΤΡΟΠΕΩΝ Α/D
11.8.1. Μετατροπέας A/D διαδοχικών προσεγγίσεων
11.8.2. Μετατροπέας A/D σε ολοκληρωμένο κύκλωμα
11.9. ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΑΤΡΟΠΕΩΝ Α/D
11.10 ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΜΕΤΑΤΡΟΠΕΩΝ D/A ΚΑΙ A/D
11.11 ΠΕΡΙΛΗΨΗ
11.12 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12: ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΧΡΟΝΙΣΜΟΥ (σελ. 276- 284)
12.1. ΟΡΙΣΜΟΙ
12.2. ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΚΥΚΛΩΜΑ ΧΡΟΝΙΣΜΟΥ 555
12.2.1 Το Ο.Κ. 555 ως μονοσταθής πολυδονητής
12.2.2 Το Ο.Κ. 555 ως ασταθής πολυδονητής
12.3 ΠΕΡΙΛΗΨΗ
12.4 ΛΥΜΕΝΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ
12.5 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΣΚΗΣΕΙΣ-ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Από το βιβλίο: Δομή και Λειτουργία Μικροϋπολογιστών
(Θεωρία), (Πεκμεστζή Κ.- Βογιατζής Ι. - Λιβιεράτος
Γ.- Μπουγάς Π., εκδ. ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ):
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
(hardware) ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ
3.1. ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΜΙΚΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΩΝ
ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ
3.2. ΑΡΧΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΙΚΡΟΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΩΝ
3.3. ΕΝΤΟΛΕΣ ΜΙΚΡΟΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΩΝ
3.3.1. Εκτέλεση εντολής
3.3.2. Γλώσσα μηχανής και συμβολική γλώσσα
3.3.3. Κύκλοι εντολής και κύκλοι μηχανής
3.3.4. Είδη εντολών
3.4. ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ
3.5. ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΜΙΚΡΟΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΩΝ
3.6. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΙΚΡΟΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΙΚΡΟΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΩΝ ΚΑΙ
ΜΙΚΡΟΕΛΕΓΚΤΩΝ
4.1. ΑΚΡΟΔΕΚΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ΜΙΚΡΟΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΩΝ
ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΕΛΕΓΚΤΩΝ
4.1.1. Πολυπλεξία διαδρόμων
4.2. ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΗ ΣΥΣΚΕΥΩΝ ΕΙΣΟΔΟΥ-ΕΞΟΔΟΥ
4.2.1. Θύρες εισόδου-εξόδου
4.2.2. Διευθυνσιοδότηση συσκευών εισόδου-εξόδου.
4.2.3. Τρόποι προσπέλασης συσκευών εισόδου-εξόδου
4.3. ΔΙΑΚΟΠΕΣ
4.3.1. Πλεονεκτήματα της μεθόδου των διακοπών
4.4. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
4.5. ΕΙΣΟΔΟΣ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΣ ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ
ΣΕ ΜΙΚΡΟΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΗ
4.5.1. Είσοδος δεδομένων
4.5.2. Έξοδος δεδομένων
ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ:
ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ,ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ
ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ
Εξεταζόμενα μαθήματα:
1. ΗΛΕΚΤΡΟΤΕΧΝΙΑ 2
2. ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ
ΗΛΕΚΤΡΟΤΕΧΝΙΑ 2
ΒΙΒΛΙΑ:
1ο Βιβλίο: Ηλεκτροτεχνία (Βουρνάς Κ., Δαφέρμος Ολ.,
Πάγκαλος Στ., Χατζαράκης Γ., εκδ. Διόφαντος)
2ο Βιβλίο: Ανάλυση Ηλεκτρικών Κυκλωμάτων (Ιωαννίδου
Μ., Μικρώνης Θ., Τσίλης Β., εκδ. Διόφαντος)
ΔΙΔΑΚΤΕΑ - ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
1ο Βιβλίο: Ηλεκτροτεχνία (Βουρνάς Κ., Δαφέρμος Ολ.,
Πάγκαλος Στ., Χατζαράκης Γ., εκδ. Διόφαντος)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΟ ΡΕΥΜΑ (A.C.)
Ενότητα 5.1. Εναλλασσόμενο ρεύμα (A.C.)
5.1.1 Μεταβαλλόμενα και Εναλλασσόμενα ρεύματα
5.1.2 Παραγωγή ημιτονικού εναλλασσόμενου ρεύματος
– ημιτονικής εναλλασσόμενης τάσης
5.1.3 Εναλλασσόμενο ρεύμα και χαρακτηριστικά μεγέθη του
5.1.4 Εναλλασσόμενη τάση και χαρακτηριστικά μεγέθη της
5.1.5 Ενεργός ένταση και ενεργός τάση
5.1.6 Διανυσματική παράσταση εναλλασσόμενων μεγεθών
5.1.7 Εναλλασσόμενα ρεύματα σε φάση
5.1.8 Εναλλασσόμενα ρεύματα σε φασική απόκλιση Ενότητα
5.2. Κυκλώματα στο εναλλασσόμενο ρεύμα
5.2.1 Βασικά κυκλώματα στο εναλλασσόμενο ρεύμα
5.2.1.α Ωμική αντίσταση στο Ε.Ρ.
5.2.1.β Πηνίο στο Ε.Ρ. 5.2.1.γ Πυκνωτής στο Ε.Ρ.
5.2.2 Σύνθετα κυκλώματα – Σύνθετη αντίσταση
5.2.2.α Κύκλωμα RL σε σειρά
5.2.2.β Κύκλωμα RC σε σειρά
5.2.2.γ Κύκλωμα RLC σε σειρά
5.2.2.δ Κύκλωμα RLC παράλληλα
Ενότητα 5.3. Ισχύς και Ενέργεια στο εναλλασσόμενο ρεύμα Γενικά
5.3.1 Ισχύς σε ωμική αντίσταση
5.3.2 Ισχύς σε επαγωγική αντίσταση
5.3.3 Ισχύς σε χωρητική αντίσταση
5.3.4 Ισχύς σε σύνθετη αντίσταση – Τρίγωνο Ισχύος
5.3.5 Αντιστάθμιση (ή βελτίωση του συνφ) Ενότητα
5.4. Συντονισμός κυκλώματος
Γενικά
5.4.1 Συντονισμός σειράς
[Εξαιρούνται από τη διδακτέα ύλη της ενότητας 5.4:
Τα τρία τελευταία εδάφια της Ανακεφαλαίωσης, οι Ερωτήσεις
7, 8, 9, καθώς και η Άσκηση 4]
Ενότητα 5.5. Τριφασικό ρεύμα
5.5.1 Παραγωγή τριφασικού ρεύματος
5.5.2 Ανεξάρτητα και αλληλένδετα τριφασικά συστήματα
5.5.3 Φασική και πολική τάση
5.5.4 Σύνδεση αστέρα και σύνδεση τριγώνου
5.5.5. Ισχύς του τριφασικού ρεύματος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ:
Ενότητα 6.1. Ανόρθωση του εναλλασσόμενου ρεύματος
6.1.1 Εισαγωγή - Ανορθωτές
6.1.2 Μονοφασικά κυκλώματα ανόρθωσης
6.1.3 Τριφασικά κυκλώματα ανόρθωσης
6.1.4 Εξομάλυνση και σταθεροποίηση της ανορθωμένης τάσης
Σημείωση: Στην εξεταστέα ύλη περιλαμβάνονται οι ανακεφαλαιώσεις, τα παραδείγματα, οι ερωτήσεις και οι ασκήσεις που υπάρχουν στις παραπάνω Ενότητες.
2ο Βιβλίο: Ανάλυση Ηλεκτρικών Κυκλωμάτων (Ιωαννίδου Μ., Μικρώνης Θ., Τσίλης Β., εκδ. Διόφαντος)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8. ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥΣ
ΣΤΟ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΟ ΡΕΥΜΑ:
Ενότητα 8.7. ΣΥΝΘΕΤΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ:
Υποενότητα 8.7.1. Κυκλώματα RL Σειράς: Μόνον τα παραδείγματα 1 έως 11 που περιλαμβάνονται στην υποενότητα
(σελ. 255 - 264)
Υποενότητα 8.7.2. Κυκλώματα RC Σειράς: Μόνον τα παραδείγματα 1 έως 4 που περιλαμβάνονται στην υποενότητα
(σελ. 267 - 271)
Υποενότητα 8.7.3. Κυκλώματα RLC Σειράς: Μόνον τα παραδείγματα 1 και 2 που περιλαμβάνονται στην υποενότητα
(σελ. 274 - 276)
Υποενότητα 8.7.4. Κύκλωμα με R και L Παράλληλα Υποενότητα
8.7.5. Κύκλωμα με R και C Παράλληλα
Υποενότητα 8.7.6. Κύκλωμα με Πηνίο και Πυκνωτή
Παράλληλα
Ενότητα 8.9. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΛΥΣΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10. ΤΡΙΦΑΣΙΚΟ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΟ ΡΕΥΜΑ:
Ενότητα 10.4. ΤΡΙΦΑΣΙΚΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΣΕ ΣΥΝΔΕΣΗ
«Υ»
10.4.1 Συμμετρικοί καταναλωτές σε σύνδεση «Υ»
10.4.2. Ασύμμετρη φόρτιση σε αστέρα
Ενότητα 10.5. ΤΡΙΦΑΣΙΚΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΣΕ ΣΥΝΔΕΣΗ
«Δ»
10.5.1. Συμμετρικοί καταναλωτές σε «Δ»
10.5.2. Ασύμμετρη φόρτιση σε τρίγωνο
Ενότητα 10.6. ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ
Ενότητα 10.7. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΛΥΣΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11. ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗ ΙΣΧΥΟΣ:
Ενότητα 11.1. ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΧΑΜΗΛΟΥ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗ
ΙΣΧΥΟΣ
Ενότητα 11.2. ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗ ΙΣΧΥΟΣ
Ενότητα 11.3. ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ
Ενότητα 11.4. ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΛΥΣΗ
Σημείωση-Επισήμανση:
Η πορεία διδασκαλίας της ύλης θα γίνει με βάση το 1ο
Βιβλίο. Το 2ο Βιβλίο θα χρησιμοποιηθεί επικουρικά. Περιέχει θεωρία και εφαρμογές που συμπληρώνουν και εμπεδώνουν αντίστοιχες Ενότητες του 1ου Βιβλίου. Δηλαδή τα τμήματα της ύλης από το 2ο Βιβλίο θα διδαχθούν σταδιακά, εντασσόμενα - όταν έρθει η σειρά τους - στις
Ενότητες του 1ου Βιβλίου στις οποίες αναφέρονται.
ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ
ΔΙΔΑΚΤΕΑ - ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ ΒΙΒΛΙΟ: Ηλεκτρικές Μηχανές (Γαντζούδης Σωτήρης, Λαγουδάκος Μιχαήλ, Μπινιάρης Αθανάσιος, έκδοση Διόφαντος)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΡΕΥΜΑΤΟΣ
(Σ.Ρ.)
2.1. ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ, ΧΡΗΣΕΙΣ ΜΗΧΑΝΩΝ
Σ.Ρ., ΑΡΧΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
2.1.1. Σύντομη ιστορική ανασκόπηση και χρήσεις των
μηχανών Σ. Ρ.
2.1.2. Αρχή λειτουργίας των Γεννητριών Σ.Ρ.
2.1.3. Αρχή λειτουργίας των Κινητήρων Σ.Ρ.
2.1.4. Παραδείγματα
2.2. ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΗΧΑΝΩΝ Σ.Ρ. ΕΙΔΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, ΤΥΠΟΠΟΙΗΣΗ ΑΚΡΟΔΕΚΤΩΝ
2.2.1. Κατασκευαστικά στοιχεία Μηχανών Σ.Ρ.
2.2.2. Τα μέρη μιας μηχανής Σ.Ρ.
2.2.3. Τυποποίηση ακροδεκτών γεννητριών και κινητήρων Σ.Ρ.
2.3. ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ Σ.Ρ. ΩΣ
ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
2.3.1. Τύλιγμα επαγωγικού τυμπάνου
2.3.2. Τύλιγμα διέγερσης
2.3.3. Βοηθητικοί πόλοι
2.3.4. Είδη γεννητριών Σ.Ρ. και χαρακτηριστικά τους
2.3.5. Παραδείγματα
2.5. ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΙ ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ Σ.Ρ.
2.5.1. Γενικά
2.5.2. Αρχή λειτουργίας των κινητήρων Σ.Ρ.
2.5.3. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κινητήρων Σ.Ρ.
2.5.4. Είδη κινητήρων Σ.Ρ.
2.5.4.1. Κινητήρες παράλληλης διέγερσης (μόνο τις
σελ. 118,119)
2.5.5. Παραδείγματα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΤΕΣ (Μ/Σ)
1.1. ΧΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΡΧΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΤΩΝ ( Μ/Σ)
1.1.1. Σύντομη ιστορική ανασκόπηση
1.1.2. Είδη και χρήσεις Μ/Σ
1.1.3. Λειτουργία μετασχηματιστών
1.1.4. Τάση βραχυκύκλωσης
1.2. ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΣΥΝΔΕΣΜΟΛΟΓΙΕΣ
ΚΑΙ ΤΥΠΟΠΟΙΗΣΗ Μ/Σ
1.2.2. Τυποποίηση συνδέσεων, σύνδεση Μ/Σ στο δίκτυο της Δ.Ε.Η. - Τάση λειτουργίας
1.2.3. Ισχύς Μ/Σ
1.2.4. Μετασχηματιστές (Μ/Σ) 1:1
1.3. ΑΥΤΟΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΤΕΣ, Μ/Σ ΟΡΓΑΝΩΝ
1.3.1. Αυτομετασχηματιστές (ΑΜ/Σ)
1.3.2. Μ/Σ οργάνων μέτρησης
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΕΝΑΛΛΑΚΤΗΡΕΣ
3.1. ΕΝΑΛΛΑΚΤΗΡΑΣ - ΗΛΕΚΤΡΟΠΑΡΑΓΩΓΟ ΖΕΥΓΟΣ
3.1.1. Παραγωγή εναλλασσόμενης ημιτονοειδούς τάσης
3.1.2. Αρχή λειτουργίας-Συχνότητα, Στροφές και Ζεύγη πόλων
3.1.3. Κατασκευαστικά στοιχεία εναλλακτήρων
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: ΑΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΤΡΙΦΑΣΙΚΟΙ ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ (Α.Τ. Κ.)
4.1. ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΤΡΙΦΑΣΙΚΟΥΣ ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ (Α. Τ. Κ.)
4.1.1. Είδη ασύγχρονων τριφασικών κινητήρων
4.1.2. Κατασκευαστικά στοιχεία του στάτη των ασύγχρονων τριφασικών κινητήρων (Α.Τ.Κ.)
4.1.3. Χρησιμότητα του στάτη των Α. Τ. Κ.
4.1.4. Πολικά-Φασικά μεγέθη
4.1.5. Στρεφόμενο μαγνητικό πεδίο
4.1.6. Αρχή λειτουργίας ασύγχρονων τριφασικών κινητήρων
4.1.7. Ολίσθηση
4.1.8. Ροπή ασύγχρονων τριφασικών κινητήρων
4.2. ΑΣΥΓXPONOI ΤΡΙΦΑΣΙΚΟΙ ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ ΜΕ ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΜΕΝΟ ΔΡΟΜΕΑ (Κ.Β.Δ.)
4.2.1. Κατασκευαστικά στοιχεία
4.2.2. Ακροδέκτες, συνδεσμολογίες
4.2.3. Τάση λειτουργίας (εκτός των σχημάτων 4.26,
4.27, 4.28, 4.29)
4.2.4. Εκκίνηση ασύγχρονων τριφασικών κινητήρων βραχυκυκλωμένου δρομέα
4.2.6. Αλλαγή φοράς περιστροφής
4.2.7. Πέδηση ασύγχρονου τριφασικού κινητήρα βραχυκυκλωμένου δρομέα
4.2.8. Ισχύς, απώλειες και βαθμός απόδοσης ασύγχρονουτριφασικού κινητήρα βραχυκυκλωμένου δρομέα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: ΜΟΝΟΦΑΣΙΚΟΙ ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ
5.1. ΑΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΜΟΝΟΦΑΣΙΚΟΙ ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ (Α.Μ.Κ. )
5.1.1. Γενικά
5.1.2. Αρχή λειτουργίας Α.Μ.Κ.-Στρεφόμενο Μ. Π .
5.1.3. Είδη, γενικά χαρακτηριστικά και χρήσεις Α.Μ.Κ.
5.1.4. Κατασκευή, συνδεσμολογία, τυποποίηση κα ι άλλα χαρακτηριστικά
5.2. ΜΟΝΟΦΑΣΙΚΟΙ ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ ΜΕ ΣΥΛΛΕΚΤΗ
5.2.1. Γενικά
5.2.2. Αρχή λειτουργίας
5.2.3. Είδη, γενικά χαρακτηριστικά και χρήσεις
5.2.4. Κατασκευή, συνδεσμολογία, τυποποίηση και άλλα χαρακτηριστικά
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Στην εξεταζόμενη ύλη συμπεριλαμβάνονται τα παραδείγματα-ασκήσεις, οι ερωτήσεις και οι ανακεφαλαιώσεις, που βρίσκονται στο τέλος κάθε κεφαλαίου, το περιεχόμενο των οποίων εμπίπτει στις ανωτέρω ενότητες. Θα πρέπει από τους διδάσκοντες να ακολουθηθεί η προτεινόμενη σειρά και όχι η σειρά των κεφαλαίων του βιβλίου.
ΤΟΜΕΑΣ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΑΣ
ΔΙΔΑΚΤΕΑ – ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
Από το βιβλίο: «Στοιχεία Μηχανών – Σχέδιο» (Καρβέλης, Μπαλντούκας, Ντασκαγιάννη), Έκδοση Διόφαντος. ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ:
1. Τεχνικός Μηχανολογικών Εγκαταστάσεων και Κατασκευών
2. Τεχνικός Θερμικών και Υδραυλικών Εγκαταστάσεων
και Τεχνολογίας Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου
3. Τεχνικός Εγκαταστάσεων Ψύξης, Αερισμού και Κλιματισμού
4. Τεχνικός Οχημάτων
5. Τεχνικός Μηχανοσυνθέτης Αεροσκαφών
Στις δύο πρώτες στήλες των πινάκων φαίνονται οι ενότητες/κεφάλαια του βιβλίου που αντιστοιχούν στην διδακτέα ύλη ενώ στην τρίτη στήλη σημαίνονται με Χ οι ενότητες του βιβλίου που αντιστοιχούν στην εξεταστέα ύλη.
ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΝΕΑ ΣΤΟ GOOGLE NEWS
