Οι Φοιτητές «χτίζουν» στομάχι στα εστιατόρια των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ

Οι Φοιτητές «Χτίζουν» Στομάχι στα Εστιατόρια των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ

Θυμάμαι πριν κάποια χρόνια την πρώτη φορά που πήγα για φαγητό στο εστιατόριο του Παντείου μαζί με τον Π., συμφοιτητή μου που μόλις είχε έρθει από την επαρχία και δεν είχε ιδέα από μαγειρική. Μία δοκιμή ήταν αρκετή να μας πείσει και τους δύο. Τον Π. να πάρει την απόφαση ότι πρέπει να μάθει να μαγειρεύει κι εμένα να μην ξαναγκρινιάξω που ζω τη φοιτητική μου ζωή στην ίδια πόλη με τους γονείς μου, αφού έχω το προνόμιο να απολαμβάνω φαγητό της μαμάς.  

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας το φαγητό στις πανεπιστημιακές λέσχες δεν είναι τις περισσότερες φορές καλό εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Όμως η δωρεάν σίτιση για όσους τη δικαιούνται ή τα 2 με 3 ευρώ που στοιχίζει το μενού για τους υπόλοιπους είναι ένας αρκετά καλός λόγος για να «βαφτίζεις» γκουρμέ πιάτο ακόμα κι ένα άνοστο μπριάμ.


Κάνοντας μία βόλτα από τα πανεπιστημιακά εστιατόρια και μιλώντας με φοιτητές φαίνεται πως συμφωνούν ότι... έχουν φάει και καλύτερα. Όπως μου λέει μία παρέα φοιτητών που πετυχαίνω να τρώνε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο: «Τρώμε εδώ γιατί είναι δίπλα στη Σχολή και είναι οικονομικά. Έχουμε μαθήματα από το πρωί μέχρι το βράδυ, οπότε αναγκαστικά τρως στο εστιατόριο, επειδή αλλιώς θα πρέπει να χαλάσεις λεφτά έξω», και γελώντας προσθέτουν: «Επίσης χτίζουμε στομάχι και προετοιμαζόμαστε για τον στρατό αφού μετά από αυτό που τρώμε στη λέσχη μάλλον θα μας φαίνονται ωραία τα φαγητά εκεί». Συνήθως στις λέσχες οι φοιτητές γκρινιάζουν ότι η μερίδα είναι μικρή και η γεύση άνοστη. «Μεταξύ μας παίζει για πλάκα η συζήτηση στις παρέες για το αν θα μας πιάσει ή όχι η κοιλιά μας μετά το φαγητό».

Οι μάγειρες είναι ιδιαίτερα φιλικοί και πρόθυμοι. Έρχονται συνεχώς σε επαφή με τους φοιτητές και στις περισσότερες λέσχες έχουν πολύ καλές σχέσεις μαζί τους. Το γεγονός ότι τίποτα δεν συγκρίνεται με το σπιτικό φαγητό, ανεβάζει υψηλά τον πήχη για τους εργαζόμενους στις λέσχες. Ο Μιχάλης είναι υπεύθυνος στην κουζίνα στο εστιατόριο του Οικονομικού Πανεπιστημίου κι όπως λέει: «Ερχόμαστε από το πρωί και μαγειρεύουμε για το μεσημεριανό. Εκείνη είναι η πιο δύσκολη ώρα γιατί έρχονται οι περισσότεροι να φάνε. Να φανταστείς περνάνε γύρω στα 2.000 άτομα μέσα στην ημέρα. Έχουμε διαφορετικό μενού καθημερινά κυρίως μεσογειακής κουζίνας. Ό, τι έχει σχέση με κρέας αρέσει πολύ στα παιδιά και το επιλέγουν. Νομίζω ότι η πίτσα είναι το αγαπημένο τους. Τα φαγητά δεν μένουν καθόλου, δεν τα πετάμε. Οι φοιτητές μπορούν να πάρουν και πακέτο μαζί τους».

Το φοιτητικό εστιατόριο του Καποδιστριακού που εξυπηρετεί τις Σχολές του κέντρου της Αθήνας είναι αρκετά νέο και προσεγμένο. Ο Μάνος από τη Νομική με άριστα το 10 βάζει στο φαγητό 6: «Υπάρχουν κάποια ωραία φαγητά όπως το ριζότο, το κοτόπουλο, το παστίτσιο, αλλά κάποια φαγητά όπως για παράδειγμα το μπιφτέκι είναι χάλια. Επειδή έχω κάνει Εράσμους στη Γαλλία, το φαγητό δεν συγκρίνεται με της λέσχης εκεί, σε καμία περίπτωση».

Η Βίκη είναι 2ο έτος στην Ιατρική και πηγαίνει στη λέσχη κυρίως για κοινωνικοποίηση: «Έχουμε κάνει από γνωριμίες μέχρι γενέθλια και τσακωμούς. Όταν είσαι πρωτοετής έρχεσαι για να γνωρίσεις κόσμο, μετά για να βρεις τους φίλους. Είναι τόπος συνάντησης. Ερχόμαστε κι αράζουμε και περνάμε καλά». Όπως μου λένε οι φοιτητές της Ιατρικής: «Τρώμε πολύ συχνά στο εστιατόριο, ειδικά αν είμαστε όλη μέρα στην σχολή αναγκαστικά. Από το να τρως συνέχεια έξω σουβλάκι είναι καλύτερα γιατί είναι ολοκληρωμένο γεύμα, έχει σαλάτα, φρούτα όποτε τρως και πιο υγιεινά και χορταίνεις. Τα ρεβίθια δεν τα τρώμε, είναι χάλια. Όμως το ραβανί είναι καλό. Τα γεμιστά, οι φακές και το ψάρι δεν είναι καθόλου ωραία». Ο Νίκος δεν παραλείπει να μου αναφέρει κι άλλου είδους προβλήματα πέραν της νοστιμιάς στο εστιατόριο της Φιλοσοφικής: «Πλέον υπάρχει μόνο ένα κυρίως πιάτο σαν επιλογή, γιατί μειώθηκε το προσωπικό με τις απολύσεις που έγιναν. Πέρυσι είχε κινδυνεύσει και να κλείσει αλλά κινητοποιηθήκαμε και καταφέραμε να το κρατήσουμε ανοιχτό».

Φυσικά δεν λείπουν και οι μύθοι που ανακυκλώνονται στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων σχετικά με το φαγητό στις λέσχες. Όπως μου λέει ένας φοιτητής: «Το φαγητό στη λέσχη είναι μέτριο και πολλές φορές σιχτιρίζουμε γιατί όταν πηγαίνουμε το βράδυ στο σπίτι νιώθουμε φουσκωμένοι και ξαφνικά αρχίζουμε να πεινάμε. Δεν ξέρω που οφείλεται αυτό αλλά υπάρχει ένας μύθος που λέει ότι είναι μαγειρική σόδα. Άλλοι βέβαια λένε ότι απλώς το φαγητό είναι βαρύ. Ποιος ξέρει;»

Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Κατσής

Περισσότερα νέα για την Φοιτητική Ζωή στην κατηγορία του Φοιτητικά Νέα/Foititikanea.gr

Φοιτητικά Νέα/Foititikanea.gr