ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΝΕΑ ΣΤΟ GOOGLE NEWS
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Κάνε την αίτησή σου τώρα!
Άλλοι το κάνουν από ανάγκη. Άλλοι γιατί το γουστάρουν. Κι άλλοι πάλι το κάνουν... για το show off. Όπως και να ‘χει, οι φοιτητές που αναγκάζονται ή επιλέγουν να εργαστούν είτε περιστασιακά είτε σε τακτική βάση είναι πάρα πολλοί. Και είναι ακόμα περισσότεροι σε παραδοσιακές φοιτητουπόλεις σαν την Κομοτηνή. Εμείς θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα φωτίζοντας όσο το δυνατόν περισσότερες πτυχές του ζητήματος.
Η Νάνσυ είναι φοιτήτρια ΤΕΦΑΑ και διανύει το τέταρτο έτος των σπουδών της. Τα έξοδα είναι πολλά και οι δυνατότητες των γονιών της περιορισμένες, γεγονός που την υποχρεώνει να εργάζεται σε ένα καφέ παράλληλα με το Πανεπιστήμιο. Επίπτωση στις σπουδές της υπάρχει αλλά δεν είναι σημαντική, λέει η ίδια. Εξάλλου, η δουλειά δεν της προσφέρει απλώς χρήματα. Συμβάλλει στην κοινωνικοποίησή της, ενώ της διδάσκει αρετές, όπως η αυτοσυγκράτηση και η ευγένεια που θα της φανούν χρήσιμες και στη μετέπειτα σταδιοδρομία της.
Η ατμόσφαιρα στο τωρινό εργασιακό της περιβάλλον είναι ευχάριστη. Εργάζεται 8 ώρες, είναι ασφαλισμένη και λαμβάνει περίπου 35€ τη μέρα. Η κατάσταση, ωστόσο, δεν ήταν εξίσου καλή και στο παρελθόν. Δεν ήταν λίγες οι φορές που αισθανόταν πως ο κόπος της δεν αμειβόταν επαρκώς, ενώ η αγένεια και η υποτιμητική συμπεριφορά από πλευράς εργοδοτών δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο. Επιπλέον, είναι συνήθης πρακτική –που τη βίωσε και η ίδια- οι εργαζόμενοι να εξαναγκάζονται να πηγαίνουν καθημερινά για πολλές ώρες στο μαγαζί τους, ακόμη κι αν δεν δουλεύουν, για λόγους promotion.
Η Κατερίνα είναι δευτεροετής φοιτήτρια Νομικής και δεν εργάζεται για αμιγώς βιοποριστικούς λόγους, αλλά και γιατί «μέσω της δουλειάς γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου, εντοπίζεις τις αδυναμίες σου και εξελίσσεσαι ως προσωπικότητα». Η εμπειρία του να γνωρίζει καινούριο κόσμο και να γίνεται ταυτόχρονα πιο υπεύθυνη και πιο ανεξάρτητη οικονομικά, δουλεύοντας σε ένα εναλλακτικό «μπαράκι» που ανταποκρινόταν στα αισθητικά της πρότυπα ήταν επαρκές δέλεαρ για την Κατερίνα. Δεν εργάζεται, όμως, καθημερινά διότι κάτι τέτοιο δεν θα της επέτρεπε να παρακολουθεί με συνέπεια τα μαθήματα της Σχολής της.
Οι συνθήκες εργασίας είναι παραπλήσιες με αυτές που αντιμετωπίζει η Νάνσυ και από την Κατερίνα κρίνονται ως ικανοποιητικές, παρόλο που αναγνωρίζει πως δεν θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα μόνο με τα χρήματα που κερδίζει από τη δουλειά της.
Ο Νίκος σπουδάζει επίσης Νομική και αποτελεί μάλλον ιδιάζουσα περίπτωση. Ο λόγος που έπιασε δουλειά ως barman σε ένα από μεγαλύτερα «ξενυχτάδικα» της Κομοτηνής είναι το γεγονός ότι ήθελε «να δει πώς είναι να βγάζει τα δικά του λεφτά» προκειμένου να εκτιμήσει την πραγματική αξία των χρημάτων. Εν συνεχεία, βέβαια, ήταν και το... αούα, όπως μου εκμυστηρεύθηκε ο ίδιος. «Και τι πάει να πει αούα»; Μα τι άλλο από τις νέες γνωριμίες και τις επιτυχίες στο ωραίο φύλο...
Για την αμοιβή του –κάτι παραπάνω από 40€ το βράδυ- δεν έχει παράπονο, ενώ και η σχέση του με τον εργοδότη του είναι σχεδόν φιλική. Το μόνο αγκάθι είναι ότι το ξενύχτι και γενικώς η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είχαν αρνητικό αντίκτυπο στις σπουδές του.
Ως barman ο Νίκος έχει βιώσει διάφορες καταστάσεις: από μικροφασαρίες λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ μέχρι βίαιους τσακωμούς μεταξύ εκπροσώπων αντίπαλων φοιτητικών παρατάξεων με σκοπό την κατάκτηση μιας ιδιότυπης κυριαρχίας στο μαγαζί. Και φυσικά, από όλα αυτά δεν έλειπαν άνθρωποι της νύχτας με καθήκον να προστατεύουν το εκάστοτε μαγαζί από τους πάσης φύσεως «εχθρούς».
Η Νάνσυ, η Κατερίνα και ο Νίκος είναι απλώς τρεις από τις χιλιάδες περιπτώσεις φοιτητών που εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους. Ανεξαρτήτως από τους λόγους που τους οδήγησαν στην απόφαση αυτή, το μόνο σίγουρο είναι πως τα παιδιά αυτά αγωνίζονται σε πολλά μέτωπα και καταβάλλουν διπλή προσπάθεια. Και γι’ αυτό, αξίζουν το σεβασμό και την προσοχή μας. Ευχή όλων, βεβαίως, θα ήταν να έχουν οι νέοι φοιτητές τη δυνατότητα να ασκήσουν κάποιο επάγγελμα συναφές με το αντικείμενο σπουδών τους. Αλλά σε μια χώρα, όπου η συντριπτική πλειονότητα των νέων επενδύσεων κατευθύνεται στον κλάδο της εστίασης, κάτι τέτοιο φαντάζει μάλλον ουτοπικό.