Και τώρα τι…; Να κάνω μεταπτυχιακό;

Και τώρα τι…; Να κάνω μεταπτυχιακό;

Να κάνω τώρα μεταπτυχιακό; Και αν ναι, σε τι αντικείμενο να εστιάσω; Μήπως να αναζητήσω καλύτερα μία δουλειά; Αλλά σε τι κλάδο; Σε τι είμαι καλός; Το χαώδες σύνολο των απαντήσεων που μπορεί να δοθεί στις ερωτήσεις αυτές, είναι το στοιχείο εκείνο που παραλύει τους νέους και τους οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις και επιλογές, σε μία ηλικία που θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία.

Γράφει στα «Φοιτητικά Νέα» ο Νίκος Κοκκινοπλίτης*


Από την προσωπική μου εμπειρία οι απαντήσεις κατά βάση συγκλίνουν στην πλέον τετριμμένη φράση: «να κάνεις αυτό που σου αρέσει». Βεβαίως η φράση αυτή έχει διαφορετική χροιά αναλόγως τα κίνητρα αυτού που τη χρησιμοποιεί. Άλλοτε μπορεί να είναι βουτηγμένη στους περιορισμούς που προκύπτουν από τα πρέπει της αγοράς εργασίας: «εστίασε εκεί και κάνε αυτό που σου αρέσει». Σπανιότερα έχει μία πιο επαναστατική νότα: «ακολούθα την καρδιά σου». Σε όλες τις περιπτώσεις όμως η ουσία της πρότασης, έγκειται στο ότι η επιλογή πρέπει να καθορίζεται με βάση τα πραγματικά «θέλω» του καθενός. Είναι λάθος αυτό; Προφανώς και όχι. Όμως τι στ’ αλήθεια προσφέρει μία τέτοια συμβουλή;

Το ιδανικό για τον καθένα θα ήταν να ασχοληθεί με το επάγγελμα που αγαπά. Αυτό ωστόσο δεν αποτελεί θέσφατο κανόνα, καθότι συνήθως τίθενται ορισμένοι περιορισμοί, όπως μπορεί να είναι οι ικανότητες, το κόστος, το ρίσκο, η ηλικία, ή η αγορά εργασίας, που αλλάζουν τα δεδομένα. Συνεπώς, ο νέος ή η νέα που καλείται να αποφασίσει, ιδανικά, θα έπρεπε να καταλήξει σε έναν έντιμο συμβιβασμό μεταξύ των θέλω - που συνθέτει και το βασικό κριτήριο - αλλά και των λοιπών στόχων και περιορισμών. Αυτό αποτελεί μία ολιστική προσέγγιση, όλων των «κάνε αυτό που σου αρέσει» που μπορεί να έχετε (και που έχω) ακούσει κατά καιρούς. 

Μα προφανώς θα ήθελα να ασχοληθώ με αυτό που μου αρέσει. Αυτό το γνωρίζω. Πώς όμως μπορώ να το ανακαλύψω αυτό; Αρχικά ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: δεν υπάρχει «τέλεια απόφαση». Σχεδόν ποτέ δε θα έχουμε όλα τα δεδομένα να λάβουμε μία απόφαση, οπότε συνήθως βασιζόμαστε σε εκτιμήσεις. Τελεία. Έπειτα, είναι πολύ δύσκολο να βρούμε αυτό που μας αρέσει μονομιάς. Βεβαίως είναι αρκετοί που το πετυχαίνουν πριν ακόμη ενηλικιωθούν. Είναι άλλοι που δεν το βρήκαν ποτέ. Και είναι και εκείνοι που νομίζουν ότι το βρήκαν και συμβιβάζονται με τη μετριότητα. Άρα; Η απάντηση βρίσκει στη λέξη ερεθίσματα. Όσο πιο πολλά ερεθίσματα αποκτήσουμε στη ζωή μας, τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχουμε να κάνουμε καλές επιλογές. Το τονίζω, καλές, όχι τέλειες. Και πώς εισπράττουμε περισσότερα ερεθίσματα; Απάντηση: αποκτάμε ερεθίσματα όταν ΔΕΝ είμαστε μονοδιάστατοι. Όταν είμαστε ανοιχτοί, όταν αλλάζουμε παραστάσεις, όταν ταξιδεύουμε, όταν εκθέτουμε τους εαυτούς μας στο διαφορετικό. Πρακτικά παραδείγματα; Από προγράμματα Erasmus, μεταπτυχιακές σπουδές και αλλαγή καριέρας, μέχρι μαθήματα μπαλέτου και breakdance.

Ναι αλλά δεν έχω αρκετό χρόνο για δοκιμές. Η τάση της αγοράς επιτάσσει υψηλή εξειδίκευση και πρέπει άμεσα να λάβω κρίσιμες αποφάσεις. Όλοι κάνουν μεταπτυχιακά, διδακτορικά και χτίζουν καριέρες και εγώ θα αλλάζω επαγγέλματα και θα ταξιδεύω; Καταρχάς είναι εξαιρετικά σημαντικό είναι να έχουμε μία καλή αρχική βάση. Αν έχεις επιλέξει τον ‘Α’ κλάδο, προφανώς ενέχει πολύ μεγάλο ρίσκο να μεταπηδήσεις μονομιάς στον ‘Ω’ (άποψή μου: στις περισσότερες περιπτώσεις το ρίσκο αξίζει). Έπειτα, προφανώς όταν μιλάμε για λήψη ερεθισμάτων, αυτό προϋποθέτει και μία επένδυση χρόνου (6 μήνες, 1 χρόνος, 3 χρόνια;). Γι’ αυτό προτού αποφασίσουμε πού θα επενδύσουμε το χρόνο μας, είναι σημαντικό να σκεφτόμαστε σοβαρά τι στόχο θέλουμε να πετύχουμε και τι εναλλακτικές υπάρχουν για την επίτευξη του στόχου αυτού; Αυτές οι 2 απλές ερωτήσεις αποσαφηνίζουν τις επιλογές που θα βάλουμε στο ζύγι. Αφού ζυγίσουμε με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα, θα καταλήξουμε στη «σωστή» - για εμάς - επιλογή και θα αφοσιωθούμε εκεί. Το τελευταίο είναι το πλέον σημαντικό: η αφοσίωση. Δεν είναι δυνατόν μέσα σε μερικές εβδομάδες να κρίνουμε αν κάτι «μας κάνει» ή όχι. Αυτό που καλούμαστε όμως να θυμόμαστε, είναι ότι τα πάντα είναι ρευστά. Το ότι έχεις ολοκληρώσει αυτό το μεταπτυχιακό και κάνεις αυτή τη δουλειά, δε πρέπει να συνεπάγεται ότι θα φράξεις όλες τις άλλες πόρτες, ακόμη και αν αυτό που κάνεις το αγαπάς· γιατί πολύ απλά, ίσως αύριο να ανακαλύψεις μια καινούργια πόρτα, που μπορεί να σου προσφέρει όλα εκείνα που ποτέ δε μπορούσες να φανταστείς….  

Το συμπέρασμα είναι ένα: οι «σωστές» επιλογές απαιτούν πολλά δεδομένα (ερεθίσματα), κατάλληλη προεργασία (απάντηση στις 2 παραπάνω ερωτήσεις) και μεγάλη αφοσίωση (δουλειά, δουλειά, δουλειά). Τη βάση όλων ωστόσο αποτελεί το 1ο, τα ερεθίσματα. Όσο πιο πολλά αποκτήσουμε στη ζωή μας, τόσο καλύτερες θα είναι και οι επιλογές μας στο μέλλον. Ας σταματήσουμε λοιπόν να συμβιβαζόμαστε με τη μετριότητα στη ζωή μας. Ας σταματήσουμε επιτέλους να βάζουμε τους εαυτούς μας σε περιοριστικά καλούπια. Αντ’ αυτού, ας αρχίσουμε να τους δημιουργούμε μέσα από τις εμπειρίες μας. Στο κάτω κάτω, «η ζωή δεν είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να επιλύσουμε, αλλά μία πραγματικότητα που καλούμαστε να βιώσουμε».

* Ο Νίκος Κοκκινοπλίτης είναι απόφοιτος του Τμήματος Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του ΟΠΑ (Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών).

Ενημέρωση για όλα τα Μεταπτυχιακά: Την ενημερωτική σελίδα για να ενημερώνεστε ΠΡΩΤΟΙ για κάθε νέα προκήρυξη Μεταπτυχιακού στην Ελλάδα (ΔΩΡΕΑΝ ή με Δίδακτρα), πατήστε ΕΔΩ και ΕΔΩ.

Δείτε ΕΔΩ όλα τα τελευταία Φοιτητικά Νέα.

Φοιτητικά Νέα/Foititikanea.gr

 


https://www.foititikanea.gr