ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΝΕΑ ΣΤΟ GOOGLE NEWS
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Κάνε την αίτησή σου τώρα!
Φοιτήτρια Παντείου: Τα Άτομα με ψυχικά νοσήματα και οι πολιτικές για την στέγασή τους, προβλήματα και πρακτικές
Τα προβλήματα ψυχικής υγείας αποτελούν ένα ιδιαίτερα σημαντικό αλλά και άλυτο -μέχρι στιγμής- ζήτημα, όσον αφορά την ύπαρξη άμεσων αλλά μακροπρόθεσμων πολιτικών για την αντιμετώπιση αυτών αλλά και την βελτίωση των συνθηκών ζωής και διαβίωσης των ατόμων που πλήττονται από αυτά.
Γράφει η φοιτήτρια *Εμμανουηλίδη Νίκη,
Αναφορικά πάλι με το ζήτημα της στέγασης των ατόμων με ψυχικά νοσήματα, αυτό αποτελεί ένα επίκαιρο και φλέγον ζήτημα που διαμέσου της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης λαμβάνει όλο ένα και μεγαλύτερες διαστάσεις.
Μέσα στις πολυδιάστατες θεματικές που προσεγγίζει ο συλλογικός τόμος με τίτλο Κατοικία και κοινωνία, προβλήματα, πολιτικές και κινήματα (εκδόσεις Διόνικος), που εκδόθηκε το 2019 από τον Νίκο Κουραχάνη -ειδικό σε ζητήματα στεγαστικής πολιτικής και διδάσκων του τμήματος κοινωνικής πολιτικής του Παντείου πανεπιστημίου, σε συνεργασία με την Παναγιώτα Φίτσιου - καταξιωμένη Ψυχολόγος και μέλος Δ.Σ. του Δικτύου για το Δικαίωμα στη Στέγη και την Κατοικία, θίγεται το ζήτημα περί όξυνσης των θεμάτων ψυχικής υγείας και αστεγίας, ως έκφανση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης του 2008.
Εντούτοις, τα προβλήματα ψυχικής υγείας και αστεγίας ενυπήρχαν πολύ πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση. Μέχρι και πριν από την κρίση, οι άστεγοι στο σύνολό τους αποτελούνταν -κατά κύριο λόγο, από άτομα με σοβαρά ψυχικά νοσήματα, διαταραγμένη προσωπικότητα ή και χρήστες ουσιών. Τη στιγμή λοιπόν όπου η ζήτηση για στέγαση και περίθαλψη στις δομές προσωρινής φιλοξενίας αυξάνει και δεδομένης της αδυναμίας των τελευταίων για την πλήρη κάλυψη αναγκών, γίνεται φανερή η απουσία του κράτους αλλά και η αδυναμία πρόληψης, στέγασης και περίθαλψης για τον άστεγο πληθυσμό, πολλώ δε μάλλον για τους άστεγους με ψυχικά νοσήματα.
Η άτυπη μορφή κοινωνικής αλληλεγγύης, που παραδοσιακά προσφέρεται από την οικογένεια, η οποία κάλυπτε τις ανάγκες των πιο ευάλωτων από τους άστεγους, όπως είναι οι άστεγοι με ψυχικά νοσήματα, σιγά σιγά, διαμέσου της κρίσης αρχίζει και εξασθενεί. Απόσταγμα αυτού, είναι οι άστεγοι με ψυχικά νοσήματα να κάνουν την είσοδό τους στις μονάδες προσωρινής στήριξης και περίθαλψης, μέχρι τη στιγμή που -και πάλι, θα εξαχθούν από αυτές, μη έχοντας λάβει τις απαιτούμενες μορφές πρόληψης και αποκατάστασης, έως ότου να βρεθούν και πάλι πίσω.
Έτσι, παρουσιάζεται το φαινόμενο της περιστρεφόμενης πόρτας (revolving door). Όπως διαπιστώνει και ο ίδιος ο Νίκος Κουραχάνης, «Πρόκειται για τα επαναλαμβανόμενα φαινόμενα εισαγωγής σε ψυχιατρικά ιδρύματα, γεγονός που επηρεάζεται άμεσα από την έλλειψη κοινωνικών πολιτικών που να προάγουν την κοινωνική ενσωμάτωση. Στην περίπτωση μιας χώρας που συνδυάζει υπολειμματικές πολιτικές στέγασης και ψυχικής υγείας, όπως η Ελλάδα, το φαινόμενο της περιστρεφόμενης πόρτας είναι, αναπόφευκτα, υπαρκτό». Κατά πόσο όμως το κράτος συμβάλλει στην πρόληψη και αποκατάσταση του άστεγου πληθυσμού και συγκεκριμένα των αστέγων με ψυχικά νοσήματα; Πρόκειται όντως για κρατική αδυναμία στήριξης εν όψει της οικονομικής κρίσης ή μήπως τελικά ο υπολειμματικός τύπος διαχείρισης της στέγασης και περίθαλψης αυτών των ανθρώπων είναι θέμα πολιτικής βούλησης και διαχείρισης;
*Η Εμμανουηλίδη Νίκη είναι προπτυχιακή φοιτήτρια του τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου