- FoititikaNea Newsroom
- |
Βραβείο καλύτερης ταινίας από φοιτητική επιτροπή
"Η καινοτομία αυτού του εγχειρήματος είναι η σύσταση μιας κριτικής επιτροπής φοιτητών, με πρωτοβουλία της πανεπιστημιακής κοινότητας Θεσσαλονίκης, η οποία θα απονέμει Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής.
Πέντε φοιτητές και φοιτήτριες, ηλικίας από 19 έως 27 ετών, που προέρχονται τόσο από τον χώρο των θεωρητικών όσο και θετικών επιστημών, θα ψηφίσουν την καλύτερη ελληνική ταινία του διαγωνιστικού τμήματος, με γνώμονα την αγάπη για τον κινηματογράφο και την άδολη καθαρή ματιά ενός σινεφίλ. \
Στο πλαίσιο της συνέντευξης τύπου για το 57ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Ορέστης Ανδρεαδάκης, ανακοίνωσε, ότι αυτή τη χρονιά, το Πανόραμα Ελληνικών Ταινιών αναβαθμίζεται σε Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, το οποίο δεν είναι διαγωνιστικό, σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο.
Θέλοντας παρ΄ όλα αυτά το Φεστιβάλ να στηρίξει και να δώσει στον ελληνικό κινηματογράφο το μερίδιο που του αναλογεί , πέραν των προγραμματισμένων workshops, masterclasses και προωθητικών δράσεων του Αγορά, φιλοξενεί πέντε ανεξάρτητα βραβεία. Τρία από αυτά, ενισχύουν ήδη το ελληνικό πρόγραμμα: Το Βραβείο Κοινού FISCHER, το Βραβείο της Διεθνούς Κριτικής–FIPRESCI- και το Βραβείο των ελλήνων κριτικών – ΠΕΚΚ. Η καινοτομία αυτού του εγχειρήματος είναι η σύσταση μιας κριτικής επιτροπής φοιτητών ,με πρωτοβουλία της πανεπιστημιακής κοινότητας Θεσσαλονίκης, , η οποία θα απονέμει Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής.
Πέντε φοιτητές και φοιτήτριες , ηλικίας από 19 έως 27 ετών, που προέρχονται τόσο από τον χώρο των θεωρητικών όσο και θετικών επιστημών, θα ψηφίσουν την καλύτερη ελληνική ταινία του διαγωνιστικού τμήματος, με γνώμονα την αγάπη για τον κινηματογράφο και την άδολη καθαρή ματιά ενός σινεφίλ. Η επίκουρη καθηγήτρια του τμήματος Κινηματογράφου του Α.Π.Θ. , Μπέτυ Κακλαμανίδου, η οποία, σε συνεργασία με το 57ο TIFF, έχει συστήσει μια 12μελή ομάδα φοιτητών, οι οποίοι θα γράφουν καθημερινά κριτικές, για τις ταινίες που προβάλλονται, ανέλαβε να συνεπικουρήσει με τη διανομή της κατάλληλης βιβλιογραφίας και δύο άτυπων σεμιναριακών συναντήσεων, στην προετοιμασία των μελών της νεανικής κριτικής επιτροπής.
Η συνάντηση και η συζήτηση μαζί τους, λίγο μετά τη συνέντευξη τύπου του Φεστιβάλ, αναδεικνύει, όπως θα διαπιστώσετε στη συνέχεια, αυτή την πρωτοβουλία του Φεστιβάλ ως έμπρακτο δείγμα ανανέωσης και δυναμικής προσέγγισης του ελληνικού κινηματογράφου και τη σύνδεσή του με τη νέα γενιά.
« Με ενθουσιάζει η ιδέα να συμμετέχω στις εκδηλώσεις, να ασχοληθώ εκ των έσω με κάτι που αγαπώ και να έχω την ευκαιρία να μάθω περισσότερα γι αυτό. Μια μοναδική εμπειρία η οποία ήδη πριν την έναρξη του φεστιβάλ , μου έχει προσφέρει πολύτιμη γνώση όσον αφορά τον ελληνικό κινηματογράφο που πάντα με ενδιέφερε, μέσα από τη μελέτη της βιβλιογραφίας , την παρακολούθηση ταινιών και την ενημέρωση από μέρους της κυρίας Κακλαμανίδου» εξηγεί η Κωνσταντίνα Δάμπαλη, 19 ετών, δευτεροετής στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών του ΠΑ.ΜΑΚ.
« Ο ανοιχτός τρόπος επιλογής, προκειμένου να ακουστεί η φωνή των νέων, που θα δουν και θα αξιολογήσουν ταινίες του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου με καθαρή ανεπηρέαστη ματιά, είναι πραγματικά πρωτοποριακό ως ιδέα. Για μένα που είμαι οπτικοακουστικός τύπος, ο κινηματογράφος δεν είναι μόνο τρόπος διασκέδασης. Αντιπροσωπεύει έναν τρόπο καλλιτεχνικής έκφρασης που με γοητεύει.
Ανακαλύπτω και εξερευνώ συναισθήματα, ξεχνιέμαι αλλά και μαθαίνω να έχω ανοιχτό μυαλό. Όπως μαθαίνω να βλέπω ταινίες με τη θεματική ή την οπτική των οποίων ίσως διαφωνώ, εκτιμώντας τη δουλειά που έχει γίνει και το καλλιτεχνικό κομμάτι τους, έτσι συνειδητοποιώ, πως και στη ζωή μου από εδώ και στο εξής, θα συναλλάσσομαι με ανθρώπους διαφορετικούς από μένα, τους οποίους οφείλω να αποδέχομαι, εστιάζοντας στο αποτέλεσμά τους κι όχι στη γνώμη μου γι αυτούς, η οποία παύει να είναι τόσο σκληρή κριτικά όπως στο παρελθόν. Είναι παράλληλα η πιο ευχάριστη εκπαιδευτική μέθοδος κατά τη γνώμη μου».
« Πως το εννοείς αυτό;»
« Ενημερώθηκα και ενδιαφέρθηκα για ιστορικά γεγονότα, που αποτέλεσαν σενάριο και θεματική ταινιών και μου έδωσαν το ερέθισμα να ψάξω παραπέρα και να διαβάσω γι’ αυτά, προκειμένου να έχω την πλήρη εικόνα και πληροφόρηση, βλέποντάς τα με κριτικό πνεύμα, προκειμένου να αποφύγω να πέσω στην παγίδα της προπαγάνδας, στην περίπτωση που υπήρχε. Τις ελληνικές ταινίες τις είχα συνδέσει μόνο με την κωμωδία πριν ενταχτώ στην επιτροπή. Η επιπλέον όμως τριβή με το αντικείμενο, με έκανε να ανακαλύψω τον εαυτό μου και την προτίμησή μου πλέον για το δράμα».
« Με τι κριτήριο θα ψηφίσεις;»
« Είναι μεγάλη ευθύνη και ομολογώ πως με αγχώνει. Θα προσπαθήσω να είμαι αντικειμενική στην κρίση μου. Πέρα από την προσωπική μου προτίμηση θα σκεφτώ σίγουρα ποια ταινία θα άρεσε στο κοινό, όχι ψηφίζοντας μόνο ένα ενδιαφέρον σενάριο, αλλά μια πραγματικά καλή ταινία».
« Ο κινηματογράφος είναι η τέχνη που νιώθω πως μου ανοίγει ένα παράθυρο σε νέους κόσμους, αποτελώντας το ερέθισμα για προβληματισμό, δημιουργική σκέψη και μια ανεξάντλητη παλέτα συναισθημάτων. Το ότι από απλός θεατής μπαίνω σε έναν νέο ρόλο εκπροσωπώντας μέσα από την οπτική μου ένα μέρος του νεανικού κοινού, γιατί σίγουρα όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι και δεν είναι μόνο η ηλικία που καθορίζει τις επιλογές μας, με ενθουσιάζει και αποδεικνύει το ανανεωτικό πνεύμα του Φεστιβάλ και την πρόθεσή του να το φέρει ακόμη πιο κοντά στη νεολαία, επενδύοντας ταυτόχρονα στον νέο ελληνικό κινηματογράφο, που για αυτή είναι σχεδόν άγνωστος» απαντά ο Γιάννης Μέλφος, 19 ετών, δευτεροετής φοιτητής Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος στο Α.Π.Θ.
« Σε τι οφείλεται πιστεύεις αυτή η άγνοια ή η έλλειψη ενδιαφέροντος των νέων για τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο;»
« Κρίνοντας από τον εαυτό μου, θα σου απαντήσω , πως είχα μεγαλώσει πιστεύοντας πως ο κινηματογράφος περιορίζεται στις παραγωγές της δεκαετίας του 60. Η επαφή μου με τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο ήταν η ταινία Κυνόδοντας του Λάνθιμου και αφορμή ήταν η δημοσιότητα που δόθηκε λόγω της βράβευσής της. Το χάσμα από το ένα είδος στο άλλο έκανε και εμένα και τους συνομήλικούς μου, να κρατήσουμε μια απόσταση από κάτι που από ένα εύπεπτο ψυχαγωγικό είδος, είχε μετατραπεί σε μια δυσνόητη για μας προσέγγιση. Αγνοούσαμε την ενδιάμεση φάση, που αποτελεί μέρος της ιστορίας και της εξέλιξης του ελληνικού κινηματογράφου. Η επαφή όλων είναι καθημερινή σχεδόν με το σινεμά, μέσω της ευκολίας που παρέχει το διαδίκτυο, επιλέγοντας κυρίως ταινίες που είναι διεθνή blockbusters, με γνωστούς δημοφιλείς ηθοποιούς και θα έλεγα πως έχουμε εθιστεί στα σήριαλ.
Ήταν μια αποκάλυψη η μελέτη και η έρευνα της ιστορίας του διεθνούς και του ελληνικού κινηματογράφου, με αφορμή την ένταξή μου στην επιτροπή του βραβείου νεολαίας για το φεστιβάλ. Με εξέπληξε ευχάριστα η «συνάντηση» με σκηνοθέτες όπως ο Γαβράς και ο Αγγελόπουλος ή παραγωγές του Βούλγαρη που αγνοούσα, αλλά και νεότερους δημιουργούς. Πλέον ξέρω πως δεν υπήρξε δημιουργικό κενό, αλλά έλλειψη σωστής προώθησης και ενημέρωσης. Νιώθω πλέον πως κάτι αλλάζει κι αυτό με κάνει αισιόδοξο, αλλά και με συγκινεί, που με τον τρόπο μου, μπορώ κι εγώ να συμμετέχω σ’ αυτό ».
Ο Σωτήρης Πετρίδης είναι 26 ετών, υποψήφιος Διδάκτωρ στο τμήμα Κινηματογράφου του Α.Π.Θ. και μέλος της ένωσης ελλήνων σεναριογράφων. Έχει ήδη περάσει και στην «άλλη πλευρά», καθώς οι μικρού μήκους ταινίες, e-social και White Collar, που βασίζονται σε σενάριά του έχουν βραβευτεί σε φεστιβάλ.
« Σωτήρη πώς είναι από κρινόμενος να μπαίνεις στον ρόλο του κριτή;»
« Είσαι πιο επιεικής. Γνωρίζοντας πως ο κινηματογράφος είναι μια ομαδική δουλειά, που εμπεριέχει πολλές παραμέτρους και διαδικασίες ως το τελικό αποτέλεσμα, δεν κρίνεις αβίαστα μια σκηνή ή μια ταινία».
« Ποια είναι η άποψη σου για την πραγματικότητα στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο; »
« Υπάρχει μια άνθιση στον χώρο. Η οικονομική κρίση δεν ευνοεί τις νέες παραγωγές και η έλλειψη πόρων είναι το μεγάλο αγκάθι μας. Όμως τελικά αυτό μας κάνει πιο δημιουργικούς, αναζητώντας εναλλακτικές μορφές χρηματοδότησης και δίνει και μεγαλύτερη ελευθερία αφού δεν υπάρχουν δεσμευτικοί όροι από κάποιον επίσημο χρηματοδότη. Το ποτήρι μπορείς πάντα να το δεις μισοάδειο ή μισογεμάτο. Είναι θέμα οπτικής.
Η συντονισμένη προσπάθεια που γίνεται για τη στήριξη νέων δημιουργών, προωθώντας δουλειές και συνεργασίες με το εξωτερικό και παρέχοντας εξειδικευμένες γνώσεις όσον αφορά στις νέες πρακτικές και τεχνολογίες που διέπουν τον διεθνή χώρο, από την Αγορά στο φεστιβάλ είναι μια εμπνευσμένη πρωτοβουλία, που θα δώσει φτερά σε νέους ανθρώπους με όραμα και δυνατότητες».
« Πως βλέπεις την σύσταση αυτής της επιτροπής και τη συμμετοχή σου σε αυτή;»
« Είναι μια πολύ θετική κίνηση από πλευράς του TIFF, που δείχνει τον ανανεωτικό του χαρακτήρα. Είναι ευχάριστο ότι υπάρχει μια ηλικιακή διακύμανση μεταξύ των συμμετεχόντων, αφού είμαστε από 19 ως 27 χρόνων, δίνοντας τη ματιά ενός ευρύτερου νεανικού κοινού. Η απόφασή μου θα βασιστεί στην προσωπική μου ματιά, με γνώμονα τις ακαδημαϊκές μου γνώσεις, τη θεωρία, την πρακτική εμπειρία και την προσωπική μου αισθητική. Κανείς μόνος του δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει τη γνώμη και το αισθητήριο ολόκληρης της γενιάς στην οποία ανήκει».
« Έχοντας υπηρετήσει τον θεσμό του TIFF, επί 3 χρόνια ως εθελόντρια στο τμήμα των κινηματογραφικών αιθουσών, έχω βιώσει την μοναδική αυτή ατμόσφαιρα που το διέπει, είχα τη δυνατότητα να παρακολουθήσω μια μεγάλη γκάμα ταινιών, καθώς και να νιώσω την επίδρασή τους στο κοινό» αφηγείται η Άννα Χατζηπαντελή, 27 ετών, μεταπτυχιακή φοιτήτρια, του τμήματος Επικοινωνίας και Πολιτισμού του Α.Π.Θ..
« Μέσω του εθελοντισμού ήρθα σε επαφή με τη σύγχρονη ματιά του ελληνικού κινηματογράφου, που μέχρι τότε πίστευα πως δεν υπήρχε, πιστεύοντας πως είχε σταματήσει να προτείνει νέα πράγματα, αφού είχε εντυπωθεί στη μνήμη μου η εικόνα των ταινιών του 60, που με αυτές τον είχα ταυτίσει. Ανακάλυψα σιγά σιγά σκηνοθέτες, των οποίων τη δουλειά αγνοούσα. Με τη μελέτη που έγινε, για την προετοιμασία μας ως μέλη της κριτικής επιτροπής, διεύρυνα ακόμη περισσότερο τις γνώσεις μου σε αυτό τον τομέα και με θλίβει το γεγονός, πως λόγω ελλιπούς προβολής και προώθησης, ταινίες που θεωρήθηκαν από τις μεγάλες κινηματογραφικές αίθουσες μη εμπορικές, προβάλλονται για λίγες μέρες και μόνο, σε επιλεγμένες αίθουσες όπως π.χ. το Ολύμπιον και συχνά χάνονται γιατί δεν προλαβαίνουν να αναπτύξουν τη δυναμική τους».
« Πως βλέπεις τη σύσταση αυτής της επιτροπής, από μέρους του TIFF;»
« Ένας εξαιρετικός τρόπος να προσελκύσει το νεανικό κοινό στις κινηματογραφικές αίθουσες και τις ελληνικές παραγωγές. Τα youth prizes είναι ένας διαδεδομένος θεσμός σε φεστιβάλ του εξωτερικού, που λειτουργεί με επιτυχία. Σε προσωπικό επίπεδο, πιστεύω πως αντιπροσωπεύω τον μέσο όρο του κοινού και αν και θα αποφασίσω για την ψήφο μου σε δικά μου δεδομένα και προσλαμβάνουσες, ξέρω πως εκπροσωπώ αυτή τη μερίδα θεατών».
« Ο κινηματογράφος είναι ένας κόσμος συναισθημάτων, μηνυμάτων, εικόνων και πληροφοριών. Πηγή προβληματισμού, ευαισθητοποίησης, αφύπνισης, που πέραν του φαντασιακού και ψυχαγωγικού του χαρακτήρα, σου φανερώνει μέσα στις δύο περίπου ώρες που διαρκεί μια ταινία, έναν ολόκληρο κόσμο, ένα παράλληλο σύμπαν που μέχρι εκείνη τη στιγμή αγνοούσες ή ήξερες επιφανειακά» αναφέρει η Νατάσα Δεληβοριά, 20 ετών, τριτοετής φοιτήτρια, στο τμήμα Αρχιτεκτόνων-Μηχανικών του Α.Π.Θ.
« Μόλις τα τελευταία χρόνια, άρχισα να ανακαλύπτω σκηνοθέτες όπως ο Κούνδουρος ή ο Λάνθιμος, πιστεύοντας στο παρελθόν, πως ο ελληνικός κινηματογράφος είχε εξαντλήσει το ρεπερτόριό του στη δεκαετία του εξήντα. Χαίρομαι, που η συμμετοχή μου, στην κριτική αυτή επιτροπή, είναι η αφορμή να εντρυφήσω στο θέμα και να ανακαλύψω τον αθέατο σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο, τις δυνατότητες και τα επιτεύγματά του. Πρέπει να αντιληφθούν όλοι, πως το σινεμά είναι υπόθεση του κάθε ένα από μας και όχι των ειδικών περί τέχνης. Είναι μια ανθρωποκεντρική τέχνη, που αφορά ένα κοινό, που δεν απαρτίζεται από επαγγελματίες του είδους, αλλά είναι αυτοί που εισπράττουν το αποτέλεσμά του και πρέπει να μπορούν να έχουν θέση, γνώμη και άποψη γι’ αυτό και την προώθησή του».
« Σαν νέος άνθρωπος, τί προσδοκάς από τις νέες ελληνικές παραγωγές;»
« Να είναι ελληνικές. Να μην κοπιάρουν ταινίες και φόρμες παραδείγματος χάρη του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, καθώς και προσεγγίσεις, που είναι ξένες με την ελληνική πραγματικότητα και ιδιοσυγκρασία. Δεν το λέω με εθνικιστική προδιάθεση, αλλά πιστεύω πως πρέπει να γίνει focus στο « υλικό », που υφίσταται τη δεδομένη στιγμή στην Ελλάδα και μέσα από αυτό να εξελιχθεί, δημιουργώντας νέες συνθήκες, με θέματα που θα αφορούν στην κοινωνία, όπως τη ζούμε και την αντιλαμβανόμαστε. Να μιλήσουν στη «γλώσσα »μας. Σίγουρα η ψήφος μου θα εμπεριέχει μεγάλη δόση υποκειμενικότητας ως βιωματική απόρροια, αλλά δεν θα είναι ανεπηρέαστη από την άποψη της παρέας και της γενιάς μου».
Ένα φεστιβάλ ανοιχτό στους νέους, την οπτική τους για τα κινηματογραφικά πράγματα της χώρας, βάζει τα θεμέλια για μια νέα εποχή στον ελληνικό κινηματογράφο, την στήριξη αλλά και την προώθησή του, εντός και εκτός συνόρων. Τα μηνύματα είναι αισιόδοξα και ελπιδοφόρα. Η νέα γενιά δεν είναι εδώ μόνο για να αμφισβητεί και να κρίνει, αλλά να συμμετέχει διψώντας για «τροφή», ζητώντας ανατροφοδότηση, συνέχεια και μέλλον.
Η συνέχεια επί της οθόνης από τις 3 Νοεμβρίου.
Ημέρα Ελληνικού Κινηματογράφου
Πέμπτη 10 Νοεμβρίου Ημέρα Ελληνικού Κινηματογράφου, αφιερωμένη στην προβολή του συνόλου των ελληνικών ταινιών στη διοργάνωση. Εκείνη την ημέρα το ελληνικό σινεμά έχει την τιμητική του: στις δράσεις της Αγοράς, στο πρόγραμμα προβολών και πιο αργά το βράδυ, σε ένα μεγάλο πάρτι για να γιορτάσουμε όλοι μαζί την ελληνική παραγωγή (περισσότερες λεπτομέρειες θα ανακοινωθούν σύντομα).
Στο πρόγραμμα του 57ου ΦΚΘ θα δούμε:
– 26 ελληνικές ταινίες μεγάλου μήκους: 15 σε πρώτη προβολή κι ακόμα 11 που έχουν ήδη πραγματοποιήσει πρεμιέρα
– Τη νέα μικρού μήκους ταινία που σκηνοθέτησε ο διεθνούς φήμης διευθυντής φωτογραφίας Φαίδων Παπαμιχαήλ
– Τη νέα μικρού μήκους ταινία που σκηνοθέτησε ο διεθνούς φήμης διευθυντής φωτογραφίας Φαίδων Παπαμιχαήλ
– 5 μικρού μήκους ταινίες που ταξίδεψαν και διακρίθηκαν στα φεστιβάλ των Κανών, του Λοκάρνο και του Τορόντο.
– Τις βραβευμένες 21 μικρού μήκους ταινίες από το πρόσφατο 39ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας
Οι πρεμιέρες
Πρωτοεμφανιζόμενοι πολλά υποσχόμενοι σκηνοθέτες καθώς και έμπειροι δημιουργοί μάς εμπιστεύτηκαν φέτος τις ταινίες τους. Στην 57η διοργάνωση θα δούμε σε πρώτη προβολή 15 φιλμ. Σας τα παρουσιάζουμε σε αλφαβητική σειρά:
«Αγάπη, Αγάπη, Αγάπη» του Κώστα Ζάπα: Ο σκηνοθέτης επιστρέφει με μια ακραία ερωτική ιστορία, «ηλεκτρισμένη» όπως οι ήρωές της – τέσσερις άνθρωποι που διψούν για αγάπη με κάθε κόστος. Πρωταγωνιστούν οι Άγγελος Βαλέρας, Αγγελική Παπαθεμελή, Νικολίτσα Ντρίζη και ο Αντώνης Παπαδόπουλος που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας.
Άφτερλωβ του Στέργιου Πάσχου: Ο Νίκος προσκαλεί την πρώην του, Σοφία, στο σπίτι ενός φίλου του που λείπει. Δεν θα την αφήσει να φύγει από εκεί, προτού μάθει γιατί χώρισαν. Μια μοντέρνα ερωτική ιστορία που μπορεί να ειδωθεί και ως η πιο εναλλακτική ρομαντική κομεντί των ημερών μας. (Βραβείο Επιτροπής Νέων στο τμήμα Σκηνοθέτες του σήμερα, του Φεστιβάλ Λοκάρνο). Με τους Ηρώ Μπέζου και Χάρη Φραγκούλη.
Έτερος εγώ του Σωτήρη Τσαφούλια: Ένα αστυνομικό που θα συναρπάσει τους λάτρεις του είδους. Ένας μοναχικός καθηγητής εγκληματολογίας επιχειρεί να εξιχνιάσει πέντε δολοφονίες, η καθεμιά από τις οποίες βασίζεται σε ένα ρητό του Πυθαγόρα. Για να ανακαλύψει τον δολοφόνο, πρέπει να αποκωδικοποιήσει τα ρητά. Με τους Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, Ιωάννα Κολιοπούλου, Μάνο Βακούση, Δημήτρη Καταλειφό, και σε ρόλο-έκπληξη ο αγαπημένος γάλλος ηθοποιός Φρανσουά Κλουζέ (Οι άθικτοι).
Η ιστορία της πράσινης γραμμής του Πανίκκου Χρυσάνθου: Δυο στρατιώτες, ένας Eλληνοκύπριος και ένας Tουρκοκύπριος συναντιούνται στην πράσινη γραμμή της Λευκωσίας. Αποφασίζουν να κάνουν από ένα κρυφό επικίνδυνο ταξίδι ο καθένας στην άλλη πλευρά της γραμμής. Με τους Μιχάλη Σοφοκλέους, Μαρία Μουστάκα, Cihan Tariman, Μatthias Lier, Aντρέα Τσουρή κ.α.
Η ταινία συμμετείχε στο Crossroads της Αγοράς του 50ου ΦΚΘ.
Κοινός Τόπος της Πέννυς Μπούσκα: Σε ένα απομονωμένο μέρος, οι αντλίες δουλεύουν εντατικά για να αποτρέψουν την καταστροφή από την πλημμύρα. Όταν φτάνει στο χωριό μια ομάδα προσφύγων, οι κάτοικοι αναστατώνονται και οι ισορροπίες μοιραία αλλάζουν. Μια ποιητική σπουδή με εξαιρετικές εικόνες και σαγηνευτικούς ρυθμούς. Με τους Σβετλάνα Λενόβα, Γιάννη Καλατζόπουλο κ.α.
Νήμα του The Boy: Η νέα ταινία του The Boy (Αλέξανδρου Βούλγαρη) είναι ένα θρίλερ φαντασίας με πρωταγωνίστρια τη Σοφία Κόκκαλη σε διπλό ρόλο. Είναι η Νίκη, μια αγωνίστρια της αντίστασης σε μια εφιαλτική δικτατορία, στην Αθήνα του 1972, αλλά και ο Λευτέρης, ο γιος της Νίκης, που αργά ή γρήγορα πρέπει να κόψει το νήμα που τους δένει.
Η ταινία συμμετείχε στο Works in Progress της Αγοράς του 55ου ΦΚΘ.
Ξα μου της Κλειώς Φανουράκη: Στα κρητικά ‘Ξα μου’, σημαίνει ‘ας κάνω ότι θέλω’. Ο Τζώνη, Γάλλος που μένει στην Κρήτη χάνει τη δουλειά του, αλλά ξαναβρίσκει τις μικρές χαρές της καθημερινότητας, όλα όσα υπάρχουν γύρω μας και εμείς δεν τα βλέπουμε. Με τους Γιώργο Χωραφά, Σοφία Χιλλ, Ζωή Χωραφά, κ.ά.
Όντως φιλιούνται; του Γιάννη Κορρέ: Το χρονικό της σχέσης του Ντάνυ (Θανάσης Πετρόπουλος) και της Στέλλας (Ηρώ Μπέζου), μιλά για τη γενιά λίγο πριν τα τριάντα. Μετέωροι απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω τους, μοιράζονται τις πιο μύχιες σκέψεις τους με αφοπλιστική ειλικρίνεια και σαρκαστικό χιούμορ. Στο καστ και ο Όμηρος Πουλάκης.
Πλατεία Αμερικής του Γιάννη Σακαρίδη: Ένα σκληρό και ταυτόχρονα τρυφερό ρεαλιστικό κοινωνικό δράμα που τοποθετείται στα σπλάχνα μιας πόλης που βράζει χτυπημένη από την ξενοφοβία, τη μισαλλοδοξία και την αποξένωση. Οι ήρωες ωστόσο θα δώσουν τα πάντα για να ξεφύγουν από όλα αυτά. Με τους Γιάννη Στάνκογλου, Μάκη Παπαδημητρίου, Θέμιδα Μπαζάκα, Ερρίκο Λίτση κ.α.
Η ταινία συμμετείχε στο Crossroads της Αγοράς του 49ου ΦΚΘ.
Το αγόρι στη γέφυρα του Πέτρου Χαραλάμπους: Σε ένα ειδυλλιακό κυπριακό χωριό, ο δωδεκάχρονος Σωκράτης βρίσκεται αναμιγμένος σε μια υπόθεση φόνου που συγκλονίζει αυτόν και την οικογένεια του. Καθώς πλησιάζει στην αλήθεια, ξεδιπλώνονται μπροστά του στοιχεία που συνδέουν αυτούς που αγαπά με το έγκλημα, κλονίζοντας την εφηβική του αθωότητα. Με τους Κίκα Γεωργίου, Κωνσταντίνο Φαρμακά κ.α.
Istanbul Story (Μια ιστορία της Πόλης) της Φωτεινής Σισκοπούλου:Η Κάτια (Μυρτώ Αλικάκη) κληρονομεί ένα σπίτι στην Κωνσταντινούπολη. Μέσα σ’ αυτό θα ανακαλύψει κρυμμένα γράμματα της μητέρας της αφιερωμένα σε έναν παράνομο έρωτα. Ταυτόχρονα ο γάμος της δύει, ενώ η συνάντηση με τον τούρκο δικηγόρο που αναλαμβάνει την υπόθεση της κληρονομιάς, τη φέρνουν αντιμέτωπη με τις επιθυμίες της.
Park της Σοφίας Εξάρχου: Μια σκληρή ιστορία ενηλικίωσης, όπου η νεανική απελπισία και ο βρώμικος ερωτισμός ορίζουν τις ζωές μιας παρέας εφήβων που ξοδεύει τις μέρες και τις νύχτες της, στις εγκαταστάσεις-φαντάσματα του Ολυμπιακού Χωριού της Αθήνας (Βραβείο Νέων Σκηνοθετών στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν). Με τους Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Δημήτρη Κίτσο, Λένα Κιτσοπούλου.
Η ταινία είχε αποσπάσει τα βραβεία CNC και Initiative Film στο Crossroads της Αγοράς του 53ου ΦΚΘ.
Ανάμεσα στην Ελλάδα και τον κόσμο
Σε πρεμιέρα παρουσιάζονται και 3 ταινίες ελλήνων δημιουργών που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό και συμμετέχουν στην ενότητα «Έλληνες της Διασποράς», η οποία περιλαμβάνεται στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του 57ου ΦΚΘ.
– Στο φιλμ 42 δευτερόλεπτα ευτυχίας της Χριστίνας Κάλλας, οι σχέσεις μιας ομάδας φίλων βαδίζουν σε τεντωμένο σκοινί, λίγο πριν την έκρηξη, όταν συναντιούνται με αφορμή τον πρώτο ομοφυλοφιλικό γάμο της παρέας.
– Η ταινία Joe Cinque’s Consolation του Σωτήρη Δονούκου αφηγείται μια αληθινή τραγική ερωτική ιστορία που συνέβη στην Αυστραλία, με επίκεντρο ένα ζευγάρι φοιτητών: ένα ψυχολογικά ασθενές κορίτσι που αποφάσισε να δολοφονήσει το αγόρι της και να αυτοκτονήσει.
– Η ταινία Tracktown του Τζέρεμι Τάισερ και της Αλέξι Πάπας είναι αυτοβιογραφική, εμπνευσμένη από τη ζωή της νεαρής ελληνοαμερικανίδας μαραθωνοδρόμου Αλέξι Πάπας (πρόσφατα σημείωσε ελληνικό ρεκόρ στην Ολυμπιάδα του Ρίο), η οποία συνσκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην ιστορία μιας δρομέα μεγάλων αποστάσεων που προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
11 ελληνικές ταινίες που έκαναν ήδη πρεμιέρα
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του 57ο ΦΚΘ θα προβληθούν επίσης έντεκα φιλμ που έχουν ήδη πραγματοποιήσει πρεμιέρα στις αίθουσες (σε αλφαβητική σειρά):
Ένας άλλος κόσμος του Χριστόφορου Παπακαλιάτη: Στην Ελλάδα του σήμερα, γεννιούνται τρεις ιστορίες αγάπης ανάμεσα σε Έλληνες και ξένους. Τι τους χωρίζει και τι τους ενώνει; Πώς οι ζωές τους αποκτούν ξανά νόημα;
Ευτυχία του Χρήστου Πυθαρά: Η Άννα ακροβατεί ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, καταρρέοντας, στην προσπάθειά της να ανακαλύψει ποιος είναι ο άγνωστος που αφήνει μηνύματα στην πόρτα της.
Η πόλη της σιωπής της Άντζελας Ισμαήλου: Μια τραγουδίστρια της όπερας, ένας καθολικός ιερέας κι ένας ισπανός ταυρομάχος συναντιούνται στο νησί της Πάτμου, σε μια δραματική ιστορία προσωπικής αναζήτησης.
Καύση του Στράτου Τζίτζη: Πέντε άνθρωποι σε ένα σπίτι δοκιμάζουν τα όριά τους, ανήμποροι να αποφασίσουν το πώς θα ταφεί ο νεκρός φίλος τους. Ένας μικρόκοσμος σαν την Ελλάδα του σήμερα: κωμικοτραγικός και απρόβλεπτος.
Νοτιάς του Τάσου Μπουλμέτη: Από το ’60 ως το ’80, η ιστορία ενηλικίωσης του νεαρού Σταύρου περνά μέσα από την ελληνική ιστορία, διαγράφοντας μια διαδρομή γεμάτη μύθους, αλήθειες, αλλά και πολλούς έρωτες.
Ουζερί Τσιτσάνης του Μανούσου Μανουσάκη: Ο απαγορευμένος έρωτας μιας Εβραίας κι ενός Χριστιανού στη Θεσσαλονίκη της γερμανικής κατοχής, μέσα από τη ματιά και τη μουσική του σπουδαίου Βασίλη Τσιτσάνη.
Πέντρο Νούλα του Κάρολου Ζωναρά: Μετά από ένα ατύχημα, ένας νεαρός άνδρας χάνει τη μνήμη και την ταυτότητά του. Σύντομα θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια εφιαλτική περιπέτεια, μη γνωρίζοντας καν ποιος είναι.
Ρισάλτο του Βασίλη Βαφέα: Μια σκωπτική ματιά στη σύγχρονη Ελλάδα, με ήρωα τον Άρη, έναν νεαρό σκηνοθέτη που ζει ανάμεσα σε δύο αντίθετους κόσμους – την κοινωνία του θεάματος και την κοινωνία που καταρρέει.
Nocturne του Κωνσταντή Φραγκόπουλου: Τρεις τσακισμένες ψυχές σε ένα υπόγειο πάρκινγκ, η άφιξη ενός μικρού κοριτσιού κι ένα έγκλημα, κλιμακώνουν την ένταση σε αυτό το κλειστοφοβικό ψυχολογικό θρίλερ.
Short Fuse των Κώστα Σκύφτα και Ανδρέα Λαμπρόπουλου: Ο χρόνος μετρά αντίστροφα για τον Άρη που βρίσκεται ζωσμένος με εκρηκτικά, μπλεγμένος ανάμεσα στην αστυνομία και τον υπόκοσμο, σε αυτή τη γεμάτη σασπένς ταινία δράσης.
Suntan του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου: Κάποιοι μαυρίζουν, άλλοι καίγονται, όπως ο Κωστής, ένας μεσήλικας γιατρός στην καλοκαιρινή Αντίπαρο, ο οποίος ερωτεύεται μέχρι τρέλας την νεαρή τουρίστρια Άννα.
Η ταινία απέσπασε το βραβείο Works in Progress της Αγοράς του 55ου ΦΚΘ.
Μικρού μήκους εκπλήξεις
Στο φετινό φεστιβάλ θα προβληθούν οι 21 βραβευμένες μικρού μήκους ταινίες του πρόσφατου 39ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
Επιπλέον, το κοινό του 57ου ΦΚΘ θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει τη νέα σκηνοθετική δουλειά του διεθνούς φήμης διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ με τίτλο A Beautiful Day και πρωταγωνιστή τον Τζέιμς Μπρόλιν, καθώς και 5 μικρού μήκους φιλμ που ταξίδεψαν και διακρίθηκαν στα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ: Το Limbo της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη (συμμετοχή στην Εβδομάδα Κριτικής του φετινού Φεστιβάλ Καννών), την Αλεπού της Ζακλίν Λέντζου (βραβείο Καλύτερου Διεθνούς μικρού μήκους φιλμ, Φεστιβάλ Λοκάρνο), το Sandy Beach του Θάνου Παπαστεργίου, που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Τορόντο, καθώς και το Flowers and Bottoms του Χρήστου Μασσαλά και το Manodopera του Λουκιανού Μοσχονά τα οποία συμμετείχαν στο πρόσφατο Φεστιβάλ Λοκάρνο.
artplay.gr
ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΝΕΑ ΣΤΟ GOOGLE NEWS
