Ο υπουργός παιδείας και η κυβέρνηση συνεχίζοντας να εμπαίζει προκλητικά τους φοιτητές, άλλαξε για μια ακόμα φορά την τοποθέτηση της κυβέρνησης (έχουν προηγηθεί οι αυγουστιάτικες απειλές ότι θα διαγραφούν 180.000 φοιτητές μεμιάς από 1η Σεπτέμβρη). Απέναντι στις αντιδράσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας στην ακραία αδικία του μέτρου και υπό το φόβο των κινητοποιήσεων, η κυβέρνηση κάνοντας ένα βήμα πίσω και επιτρέποντας στους «ενεργούς αιώνιους» να δώσουν άλλες δύο εξεταστικές πριν διαγραφούν, προσπαθεί να μετριάσει τις αντιδράσεις και να νομιμοποιήσει τις διαγραφές μέσα από το «αίμα» των πρώτων 150.000 φοιτητών για να φτάσει σταδιακά «ξηλώνοντας το πουλόβερ» στις διαγραφές φοιτητών στα ν+2 χρόνια και εφαρμόζοντας το Νόμο Διαμαντοπούλου.
Σε μια περίοδο που κυβέρνηση και τρόικα σφαγιάζουν ότι λαϊκό κεκτημένο έχει απομείνει όρθιο, προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι εργαζόμενοι και η νεολαία είναι υπαίτιοι («διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι», «αιώνιοι φοιτητές», κλπ ) και πρέπει να πληρώσουν την κρίση τους. Με αυτό τον τρόπο, η κυβέρνηση θέλει να πάρει ρεβάνς από τις νίκες του κινήματος και να βρει μια ‘ευκαιρία’ να περάσει μέτρα που διαχρονικά επιδίωκε για δεκαετίες. Σε αυτά τα πλαίσια κινείται και η εντεινόμενη επίθεση στα δικαιώματα των φοιτητών που διαμορφώνει ένα νέο πανεπιστήμιο (οργανισμοί ιδρυμάτων, διαγραφές, υποβάθμιση των πτυχίων, κατακερματισμός των επαγγελματικών δικαιωμάτων, τσάκισμα της δωρεάν εκπαίδευσης‐φοιτητικής μέριμνας, αυταρχικές διατάξεις, προμοτάρισμα του ιδιωτικού & επιχειρηματικού παράγοντα εντός πανεπιστημίων, διεύρυνση των εργολαβιών κλπ). Τομή στην προσπάθεια συνολικής εφαρμογής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αποτελούν οι διαγραφές φοιτητών και η θέσπιση του ν+2, ως μέσο πειθάρχησης και τρομοκράτησης του φοιτητικού κινήματος. Το γεγονός ότι οι φοιτητές που καθυστερούν την απόκτηση του πτυχίου τους δε στοιχίζουν τίποτα σε κρατικές παροχές ( πάσο, σίτιση, συγγράμματα κλπ) είναι γνωστό σε όλους. Αυτή η διάταξη άλλωστε έρχεται από πολύ παλιά για να μπορεί να σχετιστεί μονοσήμαντα με την κρίση. Μία από τις χρόνιες επιδιώξεις του κράτους δεν είναι άλλη απ’ τη δημιουργία ενός ασφυκτικά πειθαρχικού περιβάλλοντος φοίτησης που να μπορεί και να ευνουχίζει τη μαχητικότητα και την πολιτική πρακτική του φοιτητικού κινήματος, αλλά και να δημιουργεί μελλοντικούς νέους εργαζόμενους με στοιχεία πλήρης πειθάρχησης και ανοχής απέναντι στην εργοδοτική ασυδοσία και το μεσαίωνα που διαμορφώνουν για πληρώσει ο εργαζόμενος λαός την κρίση.
Η αυταρχική διάθεση της κυβέρνησης όμως δεν είναι ικανή για να σβήσει την αγωνιστική παρακαταθήκη του φοιτητικού κινήματος. Ήδη το σύνθημα για καμία διαγραφή φοιτητή υιοθετείται από τους φοιτητικούς συλλόγους και άλλους φορείς που αντιδρούν στις απειλές του υπουργείου. Είναι δεδομένο άλλωστε ότι αν αποδεχτούμε την τακτική του αντιπάλου που είναι το «διαίρει και βασίλευε», και συζητήσουμε το ποιος να διαγραφεί (διαχωρισμοί φοιτητών σε αιώνιους‐μη αιώνιους, ενεργούς‐μη ενεργούς, για φίλτρα ηπιότερης εφαρμογής των διαγραφών), τότε παίζουμε στο γήπεδο του αντιπάλου και αργά ή γρήγορα θα χάσουμε, όλοι μας. Μάλιστα ήδη καλλιεργείται εδώ και καιρό από υπουργείο και πανεπιστημιακές αρχές η άποψη πως πρέπει να ενεργοποιηθούν άμεσα οι νέοι οργανισμοί των ιδρυμάτων και πως μέσα από κει θα εξειδικεύσει το κάθε πανεπιστήμιο την εφαρμογή του μέτρου μέσα από δικά του κριτήρια. Η αποδοχή αυτής της εκδοχής, που επί της ουσίας αποτελεί εκβιασμό προς τους φοιτητές, θα οδηγούσε σε συνολική ήττα, εμπεδώνοντας και τους οργανισμούς και τις διαγραφές με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το μέτωπο αυτό αφορά όλους τους φοιτητές, και όποια μορφή και αν έχουν οι πρώτες διαγραφές, θα σημάνουν την προετοιμασία των όρων για να πλήξει όλους τους φοιτητές και φυσικά για την καθιέρωση των διαγραφών στα ν+2 χρόνια. Αν και με μια πρώτη ματιά οι «οικονομικά αδύναμοι» φοιτητές πλήττονται πιο άμεσα, αυτή η μάχη αφορά υλικά και άμεσα όλους τους φοιτητές και πρέπει να δοθεί ενιαία από όλους και μέσα από το σύνθημα «καμία διαγραφή φοιτητή». Ήδη από τώρα πρέπει να διασφαλιστεί ότι ανά ίδρυμα όλοι οι φοιτητές θα δώσουν εξεταστική και ότι δεν θα δοθούν διαπιστωτικές πράξεις διαγραφής φοιτητών από τα ιδρύματα, ο αγώνας και οι κινητοποιήσεις του φοιτητικού κινήματος δεν θα περιμένουν το τέλος των εξεταστικών.
Αυτοί που νομίζουν ότι θα διαγράψουν με μια κίνηση το παρόν και το μέλλον μας θα πάρουν την απάντηση που τους αρμόζει. Το άνοιγμα των σχολών θα πρέπει να βρει όλους τους φοιτητές σε εγρήγορση, στα αμφιθέατρα των γενικών συνελεύσεων και στους δρόμους. Σε πρώτη φάση , προχωρήσαμε στη βάση των αποφάσεων των ΦΣ της προηγούμενης περιόδου, σε κατάληψη της πρυτανείας καταγγέλλοντας την αποστολή στοιχείων από την πρυτανεία. Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι του ΕΜΠ πρέπει από δω και μπρος να ενεργοποιηθούν πολιτικά και με αποφάσεις και κινητοποιήσεις τους να μπλοκάρουν οποιαδήποτε διαδικασία θα προχωράει τη διαγραφή οποιουδήποτε φοιτητή. Η μόνη απάντηση στις απειλές της κυβέρνησης είναι ο ενωτικός μαζικός αγώνας των φοιτητών με στόχο την οριστική ανατροπή του μέτρου.
ΕΑΑΚ ΕΜΠ