18, εξαγγελίες, Πανεπιστήμια, ΤΕΙ, αναπληρώτρια, υπουργό Παιδείας,2015-2016 18 εξαγγελίες για τα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ από την αναπληρώτρια υπουργό Παιδεία

18 εξαγγελίες για τα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ από την αναπληρώτρια υπουργό Παιδεία

Η Αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας, αρμόδια για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, Σία Αναγνωστοπούλου, κατά τη σημερινή συζήτηση των Προγραμματικών Δηλώσεων, στη Βουλή, ανακοίνωσε τα εξής για τα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ:

ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ


Α. Πρώτον, ήδη με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου την οποία εκδώσαμε για να διευθετηθούν προβλήματα σχετικά με τη λήξη της θητείας των Πρυτάνεων πέντε πανεπιστημίων της χώρας, καταργείται τώρα η αντιδημοκρατική αρμοδιότητα των Συμβουλίων να προεπιλέγουν ή να αποκλείουν αυθαιρέτως υποψηφίους για τα μονοπρόσωπα όργανα της διοίκησης.

Β. Επαναφέρουμε, συγχρόνως, την εκλογή με κάλπη, ενώ η δυνατότητα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας προβλέπεται σε ειδικές περιπτώσεις.

ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Γ. Σχεδιάζουμε την άμεση ψήφιση μεταβατικού νομοθετικού πλαισίου με το οποίο θα επιλυθούν κρίσιμα και επείγοντα λειτουργικά προβλήματα των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, τα οποία έχουν δημιουργήσει αξεπέραστες δυσλειτουργίες και πρακτικές που υπονομεύουν τον ακαδημαϊκό και δημοκρατικό χαρακτήρα τους.

Διαδικασία εκλογής και εξέλιξης των μελών ΔΕΠ

Δ. Για παράδειγμα, διαδικασία εκλογής και εξέλιξης των μελών ΔΕΠ ενώπιον των συλλογικών οργάνων του Τμήματος με πλήρη διαφάνεια, όρους επιστημονικής κρίσης και δημοσιότητας, που αποκλείουν τις πελατειακές δικτυώσεις,

Εκλογής των μονοπρόσωπων οργάνων διοίκησης

Ε. Εκδημοκρατισμός των διαδικασιών εκλογής των μονοπρόσωπων οργάνων διοίκησης,

Αρμοδιότητες Πρυτανικού Συμβουλίου και της Συγκλήτου

Ζ. Επανακαθορισμός των αρμοδιοτήτων του Πρυτανικού Συμβουλίου και της Συγκλήτου, η συρρίκνωση των οποίων δημιούργησε, πέραν των ζητημάτων δημοκρατικής νομιμοποίησης, σοβαρότατες δυσλειτουργίες στα ΑΕΙ, επαναφορά του Τμήματος ως ζωντανού πυρήνα του Πανεπιστημίου.

Δεν καταργούνται τα Συμβούλια Ιδρυμάτων

Η. Χρειάζεται να αξιολογηθεί η εμπειρία των Συμβουλίων. Επιβάλλεται, όμως, άμεσα ο εξορθολογισμός της λειτουργίας τους και η άρση της αντίφασης που δημιουργούν οι ταυτόχρονα διατακτικές, εποπτικές και ελεγκτικές τους αρμοδιότητες.

Φοιτητική Μέριμνα

Θ. Άμεση και ιδιαίτερη προσοχή δίνει η Κυβέρνησή μας στα ζητήματα της φοιτητικής μέριμνας, της σίτισης και της εστίασης των φοιτητριών και των φοιτητών.

Στήριξη των πιο αδύναμων φοιτητών

Ι. Δεσμευόμαστε για μια κοινωνική πολιτική στήριξης των πιο αδύναμων φοιτητών και φοιτητριών, για την ενίσχυση των φοιτητικών εστιών ή της επιδότησης ενοικίων με στόχο την κάλυψη των αναγκών, τουλάχιστον των πρωτοετών.

Διάλογος

Κ. Δεύτερον, στοχεύουμε στη ριζική μεταρρύθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης μετά από ευρύ και ειλικρινή δημοκρατικό διάλογο με τους ανθρώπους της επιστήμης και της εκπαίδευσης, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Καμία ριζική αλλαγή δεν θα γίνει χωρίς τέτοιο διάλογο.

Να θυμίσω μία κουβέντα του Άγγελου Ελεφάντη: «Η μεταρρύθμιση του πανεπιστημίου, για να έχουμε το πανεπιστήμιο που θέλουμε, δεν είναι πράξη στιγμιαία, δεν γίνεται μια και έξω, δεν γίνεται με έφοδο στον ουρανό. Χρειάζεται οπωσδήποτε τον αναγκαίο ορίζοντα χρόνου προετοιμασίας».

Κεφαλαιοποίηση της εθνικής και ευρωπαϊκής εμπειρίας

Λ. Στόχος αυτής της ριζικής αλλαγής είναι η κεφαλαιοποίηση της εθνικής και ευρωπαϊκής εμπειρίας, η οποία κατά τις τελευταίες δεκαετίες επικράτησης των νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων δοκιμάστηκε βάναυσα αλλά και ταυτόχρονα επέδειξε σημαντικές δυναμικές υπεράσπισης της ευρωπαϊκής ακαδημαϊκής και ερευνητικής παράδοσης.

Υποκατάσταση της γνώσης

Μ. Υπάρχουν πεπραγμένα που ανακαλούν την πιο ριζοσπαστική παράδοση της ευρωπαϊκότητας στην πιο αντιστασιακή και δημοκρατική της εκδοχή. Αντίσταση στην άκριτη υποταγή σε στενόκαρδες ιδεοληψίες για υποτιθέμενες υπαγορεύσεις των αγορών της υποκατάστασης της γνώσης από τη ρηχή και εφήμερη καινοτομία.

Λέγοντας αυτά, επιμένουμε στο πρόταγμα μιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που θα αποτελέσει δυναμική, δημοκρατική και παραγωγική παράμετρο στις εξελίξεις που θα σφραγίσουν την κοινωνική αναγέννηση και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Υπ’ αυτές τις μέριμνες η αναφορά στην παραγωγή, στις αγορές, στην καινοτομία, στην παραγωγικότητα επιβάλλεται και μπορεί να πάρει ένα ριζοσπαστικά αναπτυξιακό χαρακτήρα.

Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο

Ν. Με το ίδιο πνεύμα θα προχωρήσουμε στην περαιτέρω ανάπτυξη του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου πολύ περισσότερο που πρόκειται για ένα μαζικό πανεπιστημιακό ίδρυμα που απευθύνεται σε μεγάλες πληθυσμιακές κατηγορίες.

Κάποιοι από τους στόχους μας: Άνοιγμα του ΕΑΠ σε νέα επιστημονικά πεδία, ανοιχτή πρόσβαση όσων επιθυμούν να φοιτήσουν στο ΕΑΠ χωρίς σύστημα κλήρωσης, ανανέωση του ακαδημαϊκού προσωπικού με την είσοδο νέων επιστημόνων που σήμερα υποαπασχολούνται ή είναι άνεργοι, ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής με αύξηση των υποτροφιών και περαιτέρω ανάπτυξη της τεχνολογίας της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης.

Δια Βίου Μάθηση

Ξ. Επίσης, λίγα λόγια και για τη δια βίου μάθηση -δυστυχώς δεν έχω πολύ χρόνο- η οποία αποτελεί ένα από τα πιο πολυσύνθετα διεπιστημονικά και πολυδιάστατα πεδία χάραξης και εφαρμογής κοινωνικών πολιτικών. Θα δώσω μετά στα Πρακτικά. Απλώς να πω ότι το Υπουργείο και οι αρμόδιες μονάδες του καλείται να απαντήσει σε καίρια ζητήματα με βάση το τρίπτυχο διαφάνεια-κοινωνική λογοδοσία-αναπτυξιακή προοπτική.

Διατήρηση των ελληνικών πανεπιστημίων σε επίπεδα εφάμιλλα των ευρωπαϊκών

Ο. Η  συζήτηση για την ανώτατη εκπαίδευση εξαντλείται πάντα στο μοντέλο διοίκησης των ιδρυμάτων. Παραβλέπεται ωστόσο ο ρόλο της πανεπιστημιακής κοινότητας, και μάλιστα σε περιόδους κρίσης, για τη διατήρηση των ελληνικών πανεπιστημίων σε επίπεδα εφάμιλλα των ευρωπαϊκών.

Ο ν. 4009/11

Π. Με μία ισοπεδωτική ρητορεία που αποτυπώθηκε και στο πνεύμα, αλλά και στην πράξη του ν. 4009, η πανεπιστημιακή κοινότητα αντιμετωπίστηκε ως το πρόβλημα της ανώτατης εκπαίδευσης. Με αυτή την πανεπιστημιακή κοινότητα, στην οποία έχω την τιμή να ανήκω, θα είμαστε σε συνεχή διάλογο.

Ανθρωπιστικές σπουδές

Ρ. Κάνω μία ειδική μνεία στις ανθρωπιστικές σπουδές και τις κοινωνικές επιστήμες, στις σπουδές δηλαδή που βρίσκονται στον πυρήνα του αξιακού συστήματος της Ευρώπης του διαφωτισμού και της ευρωπαϊκής παράδοσης του πανεπιστημίου, σε αυτές τις σπουδές που το νεοφιλελεύθερο μοντέλο καινοτομίας προσπαθεί να σπρώξει στο καιάδα. Στα πανεπιστήμιά μας έχει γίνει μια απίστευτης ποιότητας έρευνα από την οποία έχει παραχθεί γνώση που θα επέτρεπε στην κοινωνία μας να ξαναοριοθετήσει τον εαυτό της χωρίς μυθεύματα, ρατσισμό, σεξισμό και ξενοφοβία.

Δυστυχώς, αυτή η γνώση δεν έχει διοχετευθεί ακόμα στις άλλες βαθμίδες εκπαίδευσης για τη δημιουργία μιας ουσιαστικής δια βίου και δημόσιας γνώσης.

Αυτά τα οχηρά, όπως είναι οι ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες, θα τα κρατήσουμε ζωντανά. Και θα τα κρατήσουμε ζωντανά για έναν και μοναδικό κυρίως λόγο: γιατί μέσα από αυτά τα οχυρά διαμορφώνονται πολίτες, αυτοί οι πολίτες που δεν θα επιτρέψουν πια στο δημόσιο χώρο ούτε ακραίες ενέργειες δολοφονίας, όπως του Φύσσα, αλλά ούτε και άλλες σεξιστικές ενέργειες στο δημόσιο χώρο εναντίον θεσμικών –και όχι μόνο!- προσώπων.

Εκφράσεις όπως «κυρά Τασία» ή «κάποια κυρία που λέει ανοησίες» δείχνουν πόσο ανάγκη έχουμε αυτές τις σπουδές.

«Απεταξάμην την πολιτική, απεταξάμην την ιδιότητα του πολίτη»

Σ. η προγραμματική μας πολιτική για την ανώτατη εκπαίδευση, την εκπαίδευση εν συνόλω αποτελεί ένα από τα πιο προνομιακά πεδία στα οποία αποτυπώνονται οι πολιτικές και οι ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές των κομμάτων είτε σε μνημονιακή είτε σε μη μνημονιακή περίοδο, ιδιαίτερα θα έλεγα στη μνημονιακή εποχή όπου οι διακρίσεις ανάμεσα σε κόμματα και ιδεολογίες εκ του πονηρού εξαφανίζονται, εκ του πονηρού δηλαδή οδηγούμαστε στο «απεταξάμην την πολιτική, απεταξάμην την ιδιότητα του πολίτη».

Με την πολιτική για τα ΑΕΙ αναδιατυπώνεται το μείζον ερώτημα: Τι κράτος, ποια κοινωνία, τι πολίτες θέλουμε να είμαστε; Ήδη στο δημοσιοποιημένο νομοσχέδιο της προηγούμενης πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας αποτυπώνονται οι βασικές προσεγγίσεις της Κυβέρνησής μας σε αυτό το ερώτημα.

Οι τελευταίοι νόμοι, κατ’ εξοχήν ο ν. 4009/2011 και ο ν. 4076/2012, διαπνέονταν από ένα στενό και απαρχαιωτικό πνεύμα. Στο όνομα τάχα του νέου και του μεταρρυθμιστικού, στο όνομα του ευρωπαϊκού και του διεθνούς κύρους των ΑΕΙ αναπαρήγαγαν σε μεγάλο βαθμό ό,τι πιο παλιό, αυταρχικό και εν τέλει αναποτελεσματικό.

Φοιτητικά Νέα/Foititikanea.gr